Mesih’e dönme kavramının Kutsal Kitap’a dayalı bir şekilde anlaşılması uygulamada kilise yaşamı için ne fark yaratır?

Mesih’e dönme (tövbe ve iman) kavramını Kutsal Kitap’a dayalı bir şekilde anlayan bir kilise…

1. Kimi üye olarak kabul ettiğine dikkat eder.
2. Üyelik başvurusunda bulunan herkesten Müjde’yi açıklamasını ister.
3. Kişilerin hayatlarında tövbe etmedikleri günahlar olup olmadığını sorgular.
4. Vaftizi ve Rab’bin Sofrası’nı dikkatli bir şekilde uygular. Üyeler pastörlerine gerekli incelemeler yapılmadan önce insanları alelacele vaftiz etmeleri için baskı yapmaz. Rab’bin Sofrası’nın sınırları uygun bir şekilde çizilir ve korunur (yani onu uygulayan kişi, bu sofranın kimler için olduğunu ve kimler için olmadığını açıklar).
5. Duyguların manipüle edilmesi veya sulandırılmış bir Müjde sunulması gibi, insanları sahte bir iman ikrarına yönlendirebilecek müjdeleme yöntemleri konusunda çok dikkatli olur.
6. Günahı hafife almayı reddeder. Üyeler birbirlerine hesap verir, birbirlerini yüreklendirir ve gerektiğinde azarlar. Aynı zamanda onlar da…
7. Resmi kilise disiplinini uygular.
8. Kiliseyle dünya arasındaki çizgiyi resmiyette de çekmeye çalışır. Örneğin topluma yönelik hizmetler, yalnızca üyelere açıktır.

Mesih’e dönme kavramını, Kutsal Kitap’a dayalı olmayan bir şekilde anlayan bir kiliseyse…

1. İsa’yla ilgili samimi sözler sarf etmiş ancak Kutsal Kitap’ın Mesih’e dönmek olarak tanımladığı radikal değişimi yaşamamış insanlarla dolabilir.
2. Hristiyan değilken, kendisine Hristiyan bir kilise diyebilir. Hristiyan olmayanlar, bu sözde Hristiyanlara bakıp şöyle derler: “Sen Hristiyan mısın? Ama tıpkı benim gibi yaşıyorsun! Yaşamlarımız aynıysa, neden senin inandığın şeye inanayım ki?”