1 Mayıs: Sadece Kirli Paçavralar Değil

Hazırlayan: John Piper

 Hepimiz murdar olanlara benzedik; bütün doğru işlerimiz kirli paçavra gibi. (Yeşaya 64:6)

Tanrı’nın yasasına uymaktaki herhangi bir eksikliğin, O’nun mükemmel kutsallığına karşı işlenen bir suç olduğu ve bizi O’nun yargısına maruz bıraktığı doğrudur. Nitekim Tanrı hiçbir günahı kayırmaz (Habakkuk 1:13; Yakup 2:10-11).

Ancak kişiyi Eski Antlaşma’da mahva götüren şey (aynısı bugün bizim için de geçerli) günahsız, mükemmel bir doğruluğa sahip olamaması değildi. Kişiyi mahva götüren şey Tanrı’nın merhamet dolu vaatlerine güvenmemesi, özellikle de O’nun bir gün halkının mükemmel doğruluğu olmak üzere bir Kurtarıcı sağlayacağı gerçeğine umut bağlamamasıydı (“Rab doğruluğumuzdur” – Yeremya 23:6, 33:16). Eski Antlaşma imanlıları kurtuluşa bu şekilde kavuştuklarını, itaate açılan kapının bu iman olduğunu ve itaatin de bu imanın göstergesi olduğunu biliyorlardı.

İnsanlar geçerli, değerli olan tek doğruluğun Mesih’in aktarılan doğruluğu olduğunu söylediklerinde, bu son derece kafa karıştırıcı olmaktadır. Şüphesiz, aklanmanın temelinde hiçbir şekilde bizim doğruluğumuz, hatta Ruh tarafından imanla verilen doğruluk bile yoktur ve yalnızca Mesih’in bize aktarılan doğruluğu vardır. Ama insanlar bazen dikkatsiz davranıyor ve bu ifadeleriyle sanki içimizde Tanrı’yı hoşnut etmek üzere etkin olan hiçbir doğruluk yokmuş gibi, tüm insani doğruluğu kastediyorlar. Bu pek de faydalı bir düşünce şekli değildir.

Bu noktada genellikle, doğruluğumuzun kirli esvap ya da “kirli paçavra” gibi olduğunu söyleyen Yeşaya 64:6’yı kullanıyorlar.

Ancak bu bağlamda, Yeşaya 64:6 Tanrı halkı tarafından sergilenen tüm doğruluğun Tanrı tarafından tümden reddedildiği anlamına gelmemektedir. Yeşaya burada doğruluğu ikiyüzlü olan insanlara atıf yapmaktadır. İkiyüzlü doğruluk, artık doğruluk falan değildir. Oysa Yeşaya bir önceki ayette, Tanrı’nın “doğru olanı sevinçle yapanların” yardımına koştuğundan bahsetmektedir (Yeşaya 64:5).

Tanrı’nın halkının hiçbir bireyinin, çarmıhtan önce ya da sonra, Mesih’in mükemmel doğruluğu bize aktarılmadığı sürece tümüyle kutsal olan bir Tanrı tarafından kabul edilmeyeceği kesinlikle, görkemle doğrudur. (Romalılar 5:19; 1. Korintliler 1:30; 2. Korintliler 5:21). Bu doğrudur! Ancak bu, Tanrı’nın bu “aklanmış” insanların içerisinde çalışarak, tam olarak mükemmelliğe erdirilmemiş olsa bile “kirli paçavra” olmayan bir doğruluğu yaşama geçirmediği anlamına da gelmez.

Aslında bakılırsa, böyle bir doğruluğu kendisi içimizde var etmektedir ve bu doğruluk O’nun gözünde değerli, hatta gereklidir. Elbette gerekli olduğu nokta kurtuluşumuzun temeli olması değil (nitekim bu temel Mesih’in doğruluğudur), bizim Tanrı’nın gerçekten aklanmış çocukları olmamızın bir göstergesi olmasıdır. Pavlus bunun için de dua etmektedir ve bizim de bunun için dua etmemiz gerekir. Filipililer 1:10-11’de şöyle dua eder: “Üstün değerleri ayırt edebilesiniz ve böylece Tanrı’nın yüceltilip övülmesi için İsa Mesih aracılığıyla gelen doğruluk meyvesiyle dolarak Mesih’in gününde saf ve kusursuz olasınız.”