18 Şubat: Ölümsüz Olunca

Hazırlayan: John Piper

Ertesi sabah Yahudiler aralarında gizli bir anlaşma yaptılar. “Pavlus’u öldürmeden bir şey yiyip içersek, bize lanet olsun!” diye ant içtiler. (Elçilerin İşleri 23:12)

Pavlus’a pusu kurmadan hiçbir şey yiyip içmemek üzere ant içen o aç elemanlara ne demeli?

Bu kişileri Elçilerin İşleri 23:12’de görüyoruz: “Ertesi sabah Yahudiler aralarında gizli bir anlaşma yaptılar. ‘Pavlus’u öldürmeden bir şey yiyip içersek, bize lanet olsun!’ diye ant içtiler.” İşe yaramadı ama. Neden? Çünkü pek de ihtimal dahilinde görünmeyen bir olaylar zinciri yaşandı.

• Bir genç bu tuzağı duydu.
• Bu genç, Pavlus’un kız kardeşinin oğluydu.
• Genç, Pavlus’u gözetim altında tutan Romalı yüzbaşının yanına gidecek kadar cesaretliydi.
• Yüzbaşı genci ciddiye aldı ve onu komutana götürdü.
• Komutan gence inandı ve Pavlus’u güvenli bir yere götürmeleri için “iki yüz piyade, yetmiş atlı ve iki yüz mızraklı” hazırlattı.

Bu olayların hepsi de oldukça ihtimal dışıydı. Garip. Ama böyle oldu.

Pusuya yatan bu aç adamlar neyi gözden kaçırdılar? Tuzaklarını kurmadan hemen önce Pavlus’a hapishanede olan şeyi hesaba katamadılar. Rab hapishanede Pavlus’a göründü ve şöyle dedi: “Cesur ol, Yeruşalim’de benimle ilgili nasıl tanıklık ettinse, Roma’da da öyle tanıklık etmen gerekir” (Elçilerin İşleri 23:11).

Mesih, Pavlus’un Roma’ya gideceğini söyledi ve konu kapandı. Mesih’in vaadine hiçbir pusu engel olamaz. Roma’ya gidene kadar, Pavlus ölümsüzdü. Verilecek son bir tanıklık vardı ve Mesih, Pavlus’un bu tanıklığı vereceğinden emin olacaktı.

Sizin de verecek son tanıklığınız var. Onu verene kadarsa, ölümsüzsünüz.