28 Eylül: İyiliğimiz O’nun Yüceliğidir

Hazırlayan: John Piper

“Ama siz dua edeceğiniz zaman iç odanıza çekilip kapıyı örtün ve gizlide olan Babanız’a dua edin. Gizlilik içinde yapılanı gören Babanız sizi ödüllendirecektir.” (Matta 6:6)

Hristiyan hedonizmine gelen eleştirilerden birisi, bunun insan menfaatlerini Tanrı’nın yüceliğinin üstüne çıkardığı, yani kişisel mutluluğu Tanrı’nın onurundan daha önemli gördüğüdür. Ama Hristiyan hedonizmi kesinlikle ve kesinlikle bunu yapmamaktadır.

Açıkça söylemek gerekirse, Hristiyan hedonistler olarak bizler tüm gücümüzle kendi menfaatimizin ve mutluluğumuzun peşinden gidiyoruz. Genç Jonathan Edwards’ın şu niyetini destekliyoruz: “Niyetliyim: Akla gelen her şekilde, gösterebildiğim tüm gücümle, canlılığımla ve coşkumla, hem de şiddetle, diğer dünyada kendim için mümkün olduğu kadar mutluluk elde etme yolunda çabalamaya.”

Ancak Kutsal Kitap’tan (ve de Edwards’dan!) öğrendik ki, Tanrı’nın menfaati kendi görkeminin doluluğunu, onu bizlere, O’na perişan halde muhtaç olan biz günahkârlara dökerek yüceltmesidir.

Bu nedenle, kişisel menfaatimiz ve mutluluğumuz, bunların peşinden gitmek bizim yaşamamıza mal olsa bile, asla Tanrı’nın menfaatinin, mutluluğunun ve görkeminin üstünde değil, her zaman bunlardan yanadır. Kutsal Kitap’ın en değerli gerçeklerinden biri de, Tanrı’nın en büyük menfaatinin günahkârları O’nda mutlu ederek kendi lütfunun zenginliğini yüceltmek olduğudur.

Kendimizi küçük çocuklar gibi alçalttığımızda ve kendi kendimizi yeterli görme hatasına düşmediğimizde, ancak mutlulukla Babamız’ın kucağındaki sevince koştuğumuzda, O’nun lütfunun görkemi yücelir ve ruhumuzun özlemi tatminle son bulur. Bizim menfaatimiz ve O’nun yüceliği bir olur.

İsa, Matta 6:6’da “Gizlilik içinde yapılanı gören Babanız sizi ödüllendirecektir” vaadini verirken, bu O’nun bizim peşinden gitmemizi istediği bir vaattir. O bizi sahip olmamamız gereken bir sevinçle kandırmaz! Ama bu mükafat –bu sevinç– insanı övmekten yüz çevirmenin ve Tanrı’yı aramak üzere gizli odamıza çekilmenin taşkınlıkla dışarıya yansımasıdır.

Bu yüzden de, Hristiyan hedonistler kendi mutluluklarını Tanrı’nın yüceliğinden daha önemli görmemektedirler. Mutluluklarını bizzat Tanrı’ya bağlarlar ve biz Tanrı’da en çok ne zaman tatmin buluyorsak, Tanrı’nın en çok o zaman yüceltilmiş olduğu gerçeğini keşfederler.