7 Haziran: İmanla Yaşarız

Hazırlayan: John Piper

Şimdi bedende sürdürdüğüm yaşamı, beni seven ve benim için kendini feda eden Tanrı Oğlu’na imanla sürdürüyorum. (Galatyalılar 2:20)

İman, Tanrı’nın gelecek lütfuna mükemmel bir şekilde eşlik eder. Lütfun karşılıksız ve her şeye yeterli oluşuyla örtüşmektedir. Tanrı’nın görkemli güvenilirliğine dikkat çeker.

Bunun doğurduğu önemli sonuçlardan biri, aklayan iman ve kutsallaştıran imanın aslında iki farklı iman türü olmadığıdır. “Kutsallaştırma” basit bir tabirle kutsal yapmak ya da Mesih’in benzerliğine dönüştürmek demektir. Hepsi lütuf sayesindedir.

Dolayısıyla, bu aynı zamanda da iman aracılığıyla olmalıdır. Nitekim iman, lütufla buluşan, onu alıp benimseyen, onu itaatin gücü olarak yönlendiren ve onu insan övüncüyle geçersiz sayılmaktan koruyan ruhun gösterdiği eylemdir.

Pavlus, iman ve kutsallaştırılma arasındaki bu bağlantıyı Galatyalılar 2:20’de açık bir şekilde kurmaktadır (“Sürdürdüğümü yaşamı… imanla sürdürüyorum”). Kutsallaştırılma, Kutsal Ruh ve iman sayesindedir. Bu da, kutsallaştırılmanın lütuf ve iman sayesinde olduğunu ifade etmenin bir başka şeklidir. Ruh, “lütufkâr Ruh”tur (İbraniler 10:29). Tanrı’nın bizi kutsallaştırma yolu, Ruh’la kutsallaştırmadır. Ama Ruh, Müjde’ye iman aracılığıyla çalışır.

Aklayan imanın aynı zamanda kutsallaştıran iman olmasının sebebi, hem aklamanın hem de kutsallaştırmanın aslında egemen lütfun etkinliğiyle olmasıdır. Ayrıca lütufla örtüşen imandır. Aklanma ve kutsallaştırılma aynı türden bir etkinlik değildir (aklanma, doğruluğun bize sayılışı; kutsallaştırılma, doğruluğun bize uygulanışıdır) ama her ikisi de lütfun etkinliğidir. Kutsallaştırılma ve aklanma, “lütuf üzerine lütuf”tur (Yuhanna 1:16).

Tanrı’nın karşılıksız lütfunun insandaki sonucu imandır. Eğer hem aklanma hem de kutsallaştırılma lütfun etkinliğiyse, ikisinin imanla olması da doğaldır.