Birbirleri İçin Planlar Yapan ve Birbirlerini Gayrete Getiren Kilise Üyeleri Aranıyor

Siz de diğer birçok pastör gibiyseniz, duymak isteyeceğiniz son şey, kilise bedenindeki birliğin aleyhinde planlar çeviren üyelerdir. Hangi kurulun üyesi olurlarsa olsunlar, hangi dersi öğretirlerse öğretsinler, kiminle dost olurlarsa olsunlar, bu kişiler diğer üyeleri memnuniyetsizlik, şikayet ve çekişmeye yöneltmektedirler.

İbraniler kitabının, kilise üyelerini kilise bedeni içinde devamlı planlar yapmaya ve kışkırtmaya (gayrete getirmeye) çağırıyor olması belki de sizi şaşırtacaktır. İbraniler kitabı, üyeleri iyi bir amaç uğruna planlar yapmaya ve gayrete getirmeye çağırmaktadır!

Louisville, Kentucky’deki kilisemizde, diğer ihtiyarlarla ben sıklıkla topluluğumuza İbraniler’in söylediklerini hatırlatıyoruz. Onlara söylediklerimizin bir kısmı şu şekildedir:

BİRAZ BAĞLAM

İbraniler kitabının çoğunluğu, İsa Mesih’in kimliği ve işleriyle ilgili bir teolojik tez içerir. Dokuz bölüm boyunca yazar Eski Antlaşma kurbanlarına ve kâhin sistemine uzun bir bakış attıktan sonra, bunların tümünün, İsa’nın yaşamı ve ölümüyle tamamlandığını savunur. Onuncu bölümdeyse yazar bunların tamamını okuyucularının yaşamlarıyla ilişkilendirir. Tüm bunlar ışığında yazar, onlara belirli bir şekilde yaşamaları gerektiğini söylemektedir.

BİRAZ YORUM

Bu yüreklendirmenin kalbinde İbraniler 10:19-25’te bulunur. Bu ayetler boyunca yazar okuyucuları üç şey yapmaya davet eder: Birincisi, Tanrı’ya yakınlaşmaktır. İsa çarmıhtaki ölümüyle onların Tanrı’nın tahtına yaklaşmalarını mümkün kıldığı için, artık onlar da korkmadan, sevinç dolu bir güvenle Tanrı’yı yüceltip O’na tapınmalıdırlar. İkincisi yazar, onları korkuyla yok olmak yerine, günahları itirafa sıkıca sarılıp imanla ruhlarını kurtarmaya çağırmaktadır. Bu iki yüreklendirmeyle yazar, Hristiyanları kendi yüreklerini, akıllarını ve ruhlarını (canlarını) yakından izlemeye davet etmektedir. Ancak burada üçüncü bir yüreklendirme daha bulunuyor ve bu üçüncü yüreklendirmeyle yazar, okuyucuları gözlerini kendilerinden almalarını ve Mesih’te kardeş olanlara odaklanmalarını söylemektedir. Yani, kendilerine değil, kiliseye odaklanmalarını söylemektedir.

24 ve 25. ayette yazar şöyle yazıyor: “Birbirimizi sevgi ve iyi işler için nasıl gayrete getirebileceğimizi düşünelim. Bazılarının alıştığı gibi, bir araya gelmekten vazgeçmeyelim; o günün yaklaştığını gördükçe birbirimizi daha da çok yüreklendirelim.”

İsa’nın yaptıklarından ve olduğu kişiden dolayı, Hristiyanlar da birbirlerini sevgi ve iyi işler için gayrete getirmelidirler. Peki bunu nasıl yapacağız? Hristiyanlar birbirlerini iyilik ve kutsallık için ne şekilde gayrete getirebilirler? Metnin kendisi bize iki yol sunmakta: bir araya gelmekten vazgeçmemek ve birbirimizi yüreklendirmek.

Burada geçen “bir araya gelmekten vazgeçmemek” ifadesi, belki de Kutsal Kitap’ta kiliseye katılmanın gerekliliğini en açık bir şekilde bildiren yerdir. Eğer bizler Mesih’in bedeninin birer parçasıysak, bu durumda kesinlikle yerel imanlılar topluluğu olarak yaşamlarımızı birbirimizle paylaşmamız gerekir. Ayet daha net olamazdı. Ancak bu buyruğun buradaki tek buyruk olmadığını da fark etmemiz gerek. Bu, aslında ayetin ana buyruğuna bağlı olarak söylenmiş bir şeydir. Bir araya gelmekten vazgeçmemeliyiz çünkü bunun bir amacı vardır ve bu amaç da Hristiyanlar olarak birbirimizi sevgi ve iyi işler için gayrete getirmektir.

KATILIN

Bu nedenle, en azından şunu söyleyebiliriz ki, bir Hristiyan için kiliseye katılmak tercihe bağlı bir şey değildir. İbraniler kitabının yazarı, dolayısıyla Kutsal Ruh’un kendisi, Hristiyanlara ait oldukları imanlılar topluluğuyla bir araya gelmelerini buyurmaktadır.

Pratik anlamda bu, yeri geldiğinde kutsallar olarak buluşabilmek için kişisel programlarımızda değişiklikler yapmamız gerekeceği anlamına gelebilir. Çalışma programlarının değiştirilmesi gerekebilir. Ödevlerin başka bir zamanda yapılması gerekebilir. Raporların daha önce veya daha sonra doldurulması gerekebilir. Çoğu kilise haftada ortalama iki veya üç saatliğine toplanır ve bu da ortalama 145 saatin saydığımız diğer işlere ayrılabileceği anlamına gelir. İbraniler’e göre, diğer imanlıları teşvik edip gayrete getirmek, her Hristiyan’ın öncelikler listesinde olmalıdır ve bu da pazar toplantılarına katılmak anlamına gelir.

AMA SADECE KATILMAKLA KALMAYIN

İbraniler’in yazarı bizleri sadece katılım göstermekten daha fazlasına davet etmektedir. Çoğu zaman Hristiyanlar kilise katılımına, yapılacaklar listesindeki bir diğer madde olarak bakarlar. Kiliseye katılır, arkalarda sessizce ve pek gözükmeden oturur, vaazı yarım yamalak dinler, son ilahi esnasında kimseyle konuşmadan dışarı çıkar ve haftalık yapılacaklar listesindeki maddeye tik atarlar: “Katılım gösterildi. İbraniler 10:25’e uyuldu.” Ancak İbraniler yazarının aklındaki şey bu değildir. O sadece “kiliseye katılın” demiyor. Aksine, kilise katılımında özellikle diğer imanlıları tanımayı, sevmeyi ve teşvik etmeyi vurgulamaktadır. Buradaki katılımın bağlamı, birbirini sevgi ve iyi işler için gayrete getirmektir.

Bir yerel kilisenin ibadet için toplanması, sadece bireylerin Tanrı Sözü’nü duymak için toplanmasından ibaret değildir (her ne kadar bu kesinlikle hayati öneme sahip olsa da). Bu aynı zamanda birbirlerini destekleyip yüreklendirmek üzere antlaşma içerisinde bulundukları imanlılar topluluğuyla yaşamı paylaşmakla ilgilidir. Bizler ibadet için toplandığımızda, birlikte ağlayıp birlikte güler, yüklerimizi ve kederlerimizi birlikte sırtlanır, Tanrı’nın Sözü’nü birlikte duyar ve Söz’ü yaşamlarımıza birlikte uygulamaya çalışırız. Kısacası, kilise toplantıları imanlılar için birbirlerini sevgi ve iyi işler için gayrete getirmeleri açısından en önemli zamandır.

PLANLAR YAPMAK VE GAYRETE GETİRMEK

Metinde iki farklı şeye daha dikkat edelim. Birincisi, İbraniler yazarı şöyle diyor: “Birbirimizi sevgi ve iyi işler için nasıl gayrete getirebileceğimizi düşünelim.” Yazar bize, başka bir deyişle, bu konuda düşünmemizi söylüyor! Bir Hristiyan diğer iman kardeşlerini iyi işler için nasıl gayrete getirebileceğini planlamalı, tasarlamalı, düşünmelidir. Kişi, yaşamı diğerleriyle paylaşmadıkça bunları yapamaz. Eğer bir Hristiyan diğer imanlıları tanımıyorsa, onların iyiliği için nasıl planlar yapabilir ki?

İkincisi, bazı çevirilerde (KJV ve NRSV çevirileri) “kışkırtmak” şeklinde tercüme edilen “gayrete getirmek” kelimesine dikkat edin. Bir bireyin kilisedeki varlığı, diğerleri üzerinde görünür bir şekilde gayrete getirici ve kışkırtıcı bir etki yapmalıdır. Sevgi ve iyi işler, çevrelerindeki insanların yaşamında görünür olmaya başlamalıdır!

Kısacası, sevgili pastör, bizler kilise üyelerimizin diğerlerini iyi işler için gayrete getirmelerini istiyoruz!

BİR ÖRNEK

Geçen yaz çok büyük bir projeye başladım ve evimin önüne taş döşemeye karar verdim. Bir yana, bir ağaç altına büyük bir termos dolusu su koydum. Kesim yaptığım taşlardaki pisliği yıkamak için bunu kullanıyordum. Bir süre sonra fark ettim ki, çamuru yıkadığım suyun dibinde pislik birikmişti. Termosun dibinde çamur vardı ve suyun üst kısmı temizdi. Çamuru termosun dibinden kaldırmak için ne yapmam gerekiyordu? Dizimle termosa vurmak mı? Hayır belki su biraz dalgalanır ama çamur dipte kalmaya devam ederdi. Gerçekten çamuru kaldırmak istiyorsam, elimi termosun dibine kadar sokup özellikle çamuru karıştırmalıydım.

Belki de bu mükemmel bir örnek değil ancak kilise de biraz böyledir. Mesih’in hiçbir kilisesi, imanlıların haftada bir buluştukları, birbirlerine “denk geldikleri” ve sonra da herkesin işine baktığı bir yer olmamalıdır. Hristiyanların ve tabii ki Hristiyan olmayanların da, kilise toplantısının bundan ibaret olduğunu düşünmeleri ne kadar büyük bir utançtır! Bu bir kiliseyi cansız hale getiren ve çabaları heba eden bir şeydir.

“Bir araya gelmekten vazgeçmeyin” öğüdü, böyle cansız bir laf değildir. Buradaki amaç Hristiyanların gelip pasif bir şekilde kilisede oturmaları değildir. Tersine, bu yüreklendirme onları capcanlı bir yaşama davet eder. Hristiyanları birbirlerini sevmeye, teşvik etmeye, iyi işler için gayrete getirmeye ve belki de en önemlisi, Rab’bin döneceği gün için birbirlerini yüreklendirmeye çağırmaktadır. “Kiliseye gitmek” yeterli değildir. Ancak ve ancak “kilise olmak” Mesih’in biz halkı için olan isteğini gerçekleştirecektir.

Greg Gilbert