Tanrı Sizi Cezalandırıyor Gibi Hissettiğinizde

Hazırlayan: Jon Bloom

Bir Hristiyan olarak, Tanrı’nın takdirini acılı bir biçimde deneyimliyor, bir hastalık, isyankâr bir evlat, bozuk bir evlilik, maddi zorluk veya zulüm gibi şeyler yaşıyorken, hiç acaba Tanrı sizi işlediğiniz bir günahtan ötürü cezalandırıyor mu diye merak ettiğiniz oluyor mu?

Eğer oluyorsa, İbraniler mektubundan size oldukça iyi bir haber var.

Bir Acı Çekenler Topluluğu

Bu mektubun yazıldığı zamanki okuyucular, bir süredir zulüm ve sıkıntı yaşıyorlardı. Yorgun, şevksiz ve kafaları karışık bir hâldeydiler. Tanrı niçin böyle zorluklara izin veriyordu? Bazılarıysa şüphe doluydular.

Bu yüzden, bazı doktrinsel açıklamalardan, sağlam nasihatlerden ve birkaç ayıltıcı uyarıdan sonra (imanlarının gerçekliğini sorgulamaları yerindeydi), mektubun yazarı oldukça önemli bir noktayı ortaya koyuyor.

Okuyucularının, yaşamakta oldukları zorluğun ve acının kendi günahlarından ve zayıf imanlarından ötürü Tanrı tarafından verilen bir ceza olmadığını hatırlamalarını istiyor. 7 ve 10. bölümler, İsa’nın günaha karşılık kurban olmasının nasıl tüm imanlılar için ilk ve son kez gerçekleşmiş olduğunu güzel bir biçimde ortaya koymaktadır (İbraniler 10:14). Günaha karşılık verilecek başka hiçbir kurbana ihtiyaç yoktur (İbraniler 10:18).

Yazar bu vurgusuna 11. bölümde devam ediyor ve bir sürü örnekle, iman yaşamının kutsallar için nasıl her zaman olduğunu aktarıyor.

Tanrı’nın Baba Terbiyesi

Sonrasındaysa, 12. bölümün şefkatli teşvik ve uyarı sözlerini yazıyor ve burada Süleyman’ın Özdeyişleri 3:11-12’den alıntı yapıyor:

“Oğlum, Rab’bin terbiye edişini hafife alma, Rab seni azarlayınca cesaretini yitirme. Çünkü Rab sevdiğini terbiye eder, Oğulluğa kabul ettiği herkesi cezalandırır.” (İbraniler 12:5-6)

“Terbiye edilmek uğruna acılara katlanmalısınız. Tanrı size oğullarına davranır gibi davranıyor” diyor (İbraniler 12:7). Bu kutsalların, kendi acılı deneyimlerini Tanrı’nın onların günahlarına karşılık verdiği öfke dolu cezası olarak yorumlamamaları gerekiyordu. O öfkeli ceza, ilk ve son kez çarmıhta, İsa’da tümüyle harcanmıştır.

Bunun yerine, bu mesaj onların çekmekte oldukları zorluklardan şu anlamı çıkarmaları yönündeki bir mesajdı: Tanrı sizi seviyor! Sizi bir baba gibi seviyor. Sizi derinden umursuyor. O’nun kutsallığını paylaşasınız diye bu kadar uğraşıyor (İbraniler 12:10) çünkü mümkün olduğunca mutlu olmanızı ve doğruluğun esenlik veren meyvesinden zevk almanızı istiyor (İbraniler 12:11).

Kayırmanın Kıymetli Bir Şekli

Bu bir baba olarak benim de, çocuklarımı terbiye ederken her zaman onlara şu açıklamayı yapmamın sebebidir: “Bunu size günahlarınızı ödetmek için yapmıyorum.” Bu nedenle “ceza” kelimesini kullanmıyorum. Onların durumu yanlış anlamasını ve sanki hak ettikleri şeyi ödetiyormuşum gibi düşünmelerini istemiyorum. Bu Tanrı’nın işidir. Üstelik eğer İsa’ya güveniyorlarsa, çarmıhta tüm cezalarının icabına bakılmıştır.

Bunun yerine, her zaman “terbiye” veya “düzeltme” kelimelerini kullanıyor, onlara onları sevdiğimi ve terbiye her ne kadar acılı olsa da, niyetimin onları düzeltmek ve eğitmek olduğunu açıklıyorum. Babalarının onları sevdiğini, onları derinden umursadığını ve onları sevinç yoluna yönlendirmek için bu kadar uğraştığını bilmelerini istiyorum.

Hristiyanlar olarak, Tanrı’nın bize yönelik beslediği her bir duygunun lütuf dolu olduğunu hatırlamamız şarttır. Tanrı günahlı davranışlarımızı, alışkanlıklarımızı ve düşüncelerimizi onaylamayıp bizi terbiye ettiğinde bile, bu O’nun bizi kayırışının kıymetli bir şeklidir. Bu, seven bir babanın yapacağı şeydir. Bize hak ettiğimizi vermiyor çünkü “kurallarıyla bize karşı ve aleyhimizde olan yazılı antlaşmayı sildi, onu çarmıha çakarak ortadan kaldırdı” (Koloseliler 2:14). Bunun yerine, bizi doğrulukta eğitiyor. Çünkü bizi çok, çok seviyor.