“Bunu Yapma!” Neden Kilise Disiplinini Uygulamamalısınız?

“Bunu yapma.” Kilise disiplininin Kutsal Kitap’ta mevcut olduğunu keşfettiklerinde, pastörlere söylediğim ilk şey budur. “Yapma, en azından şimdilik” derim. Peki neden bu tavsiyeyi veriyorum?

Keşif sürecinde neler olduğunu düşünelim. Pastörler kilise disiplinini ilk kez duyduklarında, genellikle bunun saçma bir fikir olduğunu düşünürler. Bu sevgiden uzak, müjdelemenin tersine işleyen, garip, baskıcı, yasacı ve yargılayıcı bir şeymiş gibi gelir. Onlara kesinlikle uygulanamaz gibi görünür. Hatta yasadışı olup olmadığını bile merak ederler. 

KUTSAL KİTAP’LARINI AÇARLAR

Sonra, kimse görmüyorken, Kutsal Kitap’larına tekrar bakarlar. 2. Selanikliler 3:6, Galatyalılar 6:1 veya 1. Korintliler 5’te gördüğümüz o klasik disiplin metni gibi kısımlarla karşılaşırlar. Kiliseden uzaklaştırmanın Eski Antlaşma’daki arka planı hakkında düşünür ve Tanrı’nın kendi halkına O’nun kutsallığını yansıtmalarını her zaman bir amaç olarak vermiş olduğunu hatırlarlar (Yas. 17:7; Lev. 19:2; Yeş. 52:11; 1. Pet. 1: 16).

Sonra, bir şekilde, İsa’nın kendi öğretilerine dönerler ve İsa’nın başkalarını yargılayanları kınadığı o bölümde (bkz. Mat. 7:1), aynı zamanda sahte peygamberlere ve kendisini takip ettiğini iddia eden ama O’nun sözüne itaat etmeyenlere karşı tetikte olmaları için öğrencileri uyardığını görürler (Mat. 7:15-20; 21-23). Son olarak da Matta 18 gelir. Buradaysa İsa, takipçilerine bazı durumlarda tövbe etmeyen günahkârları uzaklaştırmalarını söylemektedir (Mat. 18:17). Belki de kiliselerin gerçekten de disiplin uygulaması gerekiyordur…

Aslında kibar, normal, uyumlu ve öncesinde popüler olan bu pastörleri kökten değiştiren şey, bazı kiliselerin kilise disiplinini gerçekten uyguladıklarını keşfetmeleridir. Garip, uyumsuz kiliseler de değil. Sun Valley, Kaliforniya’daki Grace Community; Philedelphia’daki Tenth Presbyterian; Durham, Kuzey Carolina’daki First Baptist veya Dallas yakınlarındaki the Village Kilisesi gibi kiliseler disiplin uyguluyordur.

İşte şimdi bu pastörlerin başı derttedir. İtaatkâr olmaları gerektiğini bilirler. Kutsal ve sevecen olan tek Tanrı’yı yansıtan o Kutsal Kitap’a yaraşır nitelikteki kutsal, sevecen ve birlik içerisindeki kilise resmi, yüreklerini zorlamaktadır. Disiplini uygulamamalarının kiliseye ve onun dünya karşısındaki tanıklığına zarar verdiğini anlamaktadırlar.

Somurtkan bir kararlılık genelde bu noktada doğar. “Yaptığım son şey olacaksa bile, bu topluluğu Kutsal Kitap’a uygun olma yolunda yönlendireceğim!” Nitekim çoğu zaman da son şey olur.

GÜNEŞLİ BİR GÜNDE ÇAKAN BİR ŞİMŞEK GİBİ

Masum, Kutsal Kitap’a inanan bir topluluğun barışçıl, iyi niyetli yaşamına çakan kilise disiplini şimşeği! Bir vaazda olabilir. Pastörle bir diyakon arasındaki sohbet sırasında olabilir. Bir üye toplantısında, aceleci bir hareket anınızda olabilir. Ama şimşek bir noktada vurur. Bu şimşek anına da genelde büyük bir içtenlik ve Kutsal Kitap alıntıları eşlik eder. 

Sonrasında o samimi disiplin eylemi gerçekleştirilir.

Sonrasında da tepki gelir. Yanlış anlamalar ve incinen duygular ortaya çıkar. Karşı suçlamalara geçilir. Günah saldırıya uğrar ve savunulur. Kötü sözler söylenir. Hırçınlık ve huysuzluk gittikçe artar! Yerel topluluğun uyumlu senfonisi, kavgaların ve suçlamaların gürültülü kakofonisine dönüşür. İnsanlar haykırır. “Bu ne zaman son bulacak?!” ve “Sen kendinin mükemmel olduğunu mu düşünüyorsun?”

KİLİSE DİSİPLİNİ: BUNU YAPMAYIN! EN AZINDAN ŞİMDİLİK

Pastör ne yapmalıdır? Benim tavsiyem şöyle olurdu: “Kendinizi hemen bu duruma sokmayın. Düzeltici kilise disiplininin Kutsal Kitap’a uygun olduğunu keşfettikten sonra, bir süre pratik yapmaya devam edin.” (Kilise disiplini hem düzeltici hem de geliştiricidir. İkinci şekli, kilisenin Hristiyanlara öğretmeye veya onları biçimlendirmeye yönelik çabalarına karşılık gelir.)

Şimdi bu noktada belki de şöyle düşünüyorsunuz: ” Mark, bize Kutsal Kitap’a itaatsizlik etmemizi mi söylüyorsun?!”

Aslında, öyle demiyorum. İsa’nın öğrencilerine yapmasını emrettiği şeyi yapmanıza yardım etmeye çalışıyorum (bkz. Luk. 14: 25-33). Başlamadan önce, neye mal olacağını değerlendirin. Topluluğunuzun bu Kutsal Kitap öğretisini yeterince anladığından ve kabul ettiğinden emin olun. Amacınız şiddetli bir patlama sonrası herkesin hemencecik uysal olması değil, topluluğun Tanrı’nın Sözü’yle yeniden şekillenmesidir. Doğru yöne gitmelerini istiyoruz ve bu da sabırla çobanlık etmeyi gerektirir.

BİR ÇOBAN OLARAK, KİLİSENİZİ KİLİSE DİSİPLİNİNE NASIL YÖNLENDİRİRSİNİZ?

İlk olarak, alçakgönüllülüğü teşvik edin. İnsanların kendi ruhsal durumları hakkında yanılabileceklerini görmelerine yardımcı olun. 1. Korintliler 5’teki adamı ve aynı zamanda da Pavlus’un 2. Korintliler 13:5’te Korintli Hristiyanlara daha geniş çapta verdiği tavsiyeyi düşünün. Pavlus iman sahibi olup olmadığımızı görmek için kendimizi incelememizi, sorgulamamızı söylüyor. Kilise üyeleriniz birbirlerine bunu yapmakta yardımcı olmaları gerektiğini biliyorlar mı?

İkincisi, topluluğunuzun kilise üyeliğiyle ilgili Kutsal Kitap’a uygun bir anlayışa sahip olduğundan emin olun. İnsanlar disiplini anlamıyor çünkü üyeliği anlamıyorlar. Üyelik topluluk düzeyindeki bir ilişkidir. Sadece bir kişinin eylemiyle oluşturulmaz, sürdürülmez veya sona ermez. Bir kişi topluluğun rızası olmadan kendi kararıyla bir kiliseye katılamaz. Aynı şekilde, bir kişi topluluğun doğrudan veya dolaylı olarak onayı olmadan üyeliğe devam edemez veya üyelikten çıkamaz (ölüm hariç). Bu size büyük lokma gibi gelebilir ancak basitçe söylediğim şey şu ki, kimlerin üye olduğuna karar vermek kilisenin işidir. Ayrıca üyeler, tövbe edilmeyen bir günahta olduklarında öyle hemen üyeliği bırakamazlar. (Bu konuda daha kapsamlı bir tartışma için Jonathan Leeman’ın “The Preemptive Resignation—A Get Out of Jail Free Card?” adlı makalesine bakınız.)

Ancak böyle bir üyelik vizyonu, öncelikle olumlu bir şekilde sunulmalıdır. Kutsal Kitap’ın kilise üyeliği hakkında ne öğrettiğini anlayın. Bazı önemli noktaları ve metinleri iyi kavradığınızdan emin olun. Üyeler sorular sorduğunda bunları kullanarak onlara hatırlatmalar yapabilecek durumda olun. Kilise ve dünya arasındaki ayrımı ve bu ayrımın kilisenin doğası ve görevi için nasıl ve ne kadar önemli olduğunu öğretmek için vaazlarınızda fırsatlar arayın. Topluluğunuza Tanrı’nın kilisesi için olan tasarısını öyle benimsetin ki, disiplinin ana hatları, uygulamaya gerek kalmayışından ötürü bariz olsun. Üyelerin üyeliği ve disiplini anlamaları gerektiğini unutmayın çünkü bunu uygulayacak olan onlardır.

Üçüncüsü, kilisenizdeki diğer Hristiyanlara hem toplantılardaki öğretilerinizle hem de aileler ve bireylerle yaptığınız özel görüşmelerle Tanrı’nın size hizmette örnek olmanıza yardım etmesi için dua edin. Kilisenizde “öğrenci yetiştirme kültürü”nün ve hesap verme sorumluluğunun olması için çaba sarf edin. Üyeler, İsa’yı takip etmenin, aynı zamanda başkalarının O’nu takip etmesine (müjdeleme ve diğer Hristiyanları öğrenci olarak yetiştirme yoluyla) yardımcı olmak anlamına geldiğini anlasınlar. Topluluğun diğer üyelerine karşı sahip oldukları özel sorumlulukları anlamalarına yardımcı olun. Hristiyan yaşamının kişisel olduğunu, ancak mahrem olmadığını onlara öğretin.

Dördüncüsü, topluluğunuzun yazılı tüzüğünü ve antlaşmasını hazırlayın. Bu konuda bazı genel yasal tavsiyeler almak bilgece olacaktır. Üye adaylarına üyelik ve disipline ilişkin konuları açıkça öğrettiğiniz dersler yapın.

Beşinci ve son olarak, kürsü hizmetlerinizde, bir Hristiyan’ın kim ve ne olduğunu öğretmekten asla vazgeçmeyin. Müjde’yi ve Mesih’e dönmeyi doğru bir şekilde düzenli olarak açıklayın. Bir kilisenin sadece tövbe edip Mesih’e güvenen ve bu güveni gerçekçi bir şekilde ikrar eden günahkârlardan oluşması gerektiğini açıkça öğretin. Müjde merkezli olmak için dua edin. Tanrı’nın yardımıyla, yavaş ama istikrarlı bir şekilde topluluğunuzu değişime yönlendirmeye karar verin. İnsanlara ruhsal durumlarını sormanın garip kaçtığı bir kiliseden ziyade, bunun sorulmamasının garip kaçtığı bir kilise olmanız için dua edin.

HAZIR OLDUĞUNUZU NE ZAMAN ANLARSINIZ?

Topluluğunuzun kilise disiplinini uygulamaya hazır olduğunu şöyle anlarsınız:

• Önderleriniz bunu anlıyor, kabul ediyor ve önemini algılıyordur (birden fazla ihtiyarın görev aldığı olgun bir önderlik takımı, Kutsal Kitap’a en uygun olan yoldur ve bir tartışmanın patlak verme ihtimali olduğu zamanlarda kilisenin bu durumu iyi bir şekilde yönetmesine son derece yardımcı olur;
• Topluluğunuz bu tür bir disiplinin Kutsal Kitap’a uygun olduğu konusunda hemfikirdir;
• Üyeler büyük ölçüde düzenli olarak vaazlarınızı duyan insanlardan oluşmaktadır;
• Üyelerinizin uzaklaştırma eyleminin doğru olduğuna hep birlikte kanaat getireceği apaçık bir durum olmuştur (örneğin, kiliseye katılım göstermemekten ziyade, zinanın kiliseden uzaklaştırılmayı gerektirdiği konusunda üyeleriniz arasında bir fikir birliği olma ihtimali yüksektir.)

Yani, sevgili pastör dostum, belki bir zamanlar kilise disiplini fikrinin saçma olduğunu düşünmüşsündür. Ancak duam o ki, Tanrı senin topluluğuna bunun aslında sevgi dolu, canlandırıcı, çekici, özel, saygıdeğer ve lütufkâr bir itaat ve merhamet eylemi olduğunu ve bunun Tanrı’ya yücelik getiren bir kilisenin bina edilmesini sağladığını göstersin.

Ancak unutma, kilise disiplinin Kutsal Kitap’ta yeri olduğuna ikna olduğun ilk anda, oturmuş bir toplulukta atacağın ilk adım, muhtemelen bunu uygulamamak olacaktır. Öyle ki, bir gün uygulayabilesin.

Mark Dever