Kilise disiplini, kilisenin bir kişiyi günahıyla yüzleştirmesi ve o kişiyi tövbeye çağırmasıdır, öyle ki, eğer bu süreçte tövbe edilmezse, Hristiyanlık beyanında bulunan kişi tövbe etmediği ciddi günahtan ötürü kilise üyeliğinden ve Rab’bin Sofrası’na katılmaktan menedilir.
Daha geniş bir anlamda disiplin, bir kilisenin kendi üyelerinin kutsallaşmasına ve günahla mücadele etmesine yardım etmek adına yaptığı her şeydir. Vaaz vermek, öğretmek, dua, birlikte tapınma, kişilerin birbirinden sorumlu olduğu ilişkiler ve pastörler ve ihtiyarlarca gerçekleştirilen tanrısal gözetimin hepsi, disiplinin farklı şekilleridir.
Bazıları kilise disiplinini “düzeltici disiplin” ve “geliştirici disiplin” olarak ikiye ayırır.
Düzeltici: Yeni Antlaşma, Matta 18:15-17, 1. Korintliler 5:1-13, 2. Korintliler 2:6 ve 2. Selanikliler 3:6-15 gibi ayetlerde düzeltici disiplini bir buyruk olarak vermekte ve tanımlamaktadır.
Geliştirici: Yeni Antlaşma, kutsallığın peşinden gitmek ve birbirini ruhça geliştirmekten bahseden Efesliler 4:11-32 ve Filipililer 2:1-18 gibi sayısız ayette, geliştirici disiplinden bahsetmektedir. Hatta Yeni Antlaşma mektuplarını bu tür bir disiplinin örnekleri olarak da değerlendirebiliriz. Çünkü elçiler, kiliselere onları neye inanmaları ve nasıl yaşamaları gerektiği konusunda geliştirmek üzere yazmışlardır.
(Bu yazının bazı kısımları, Mark Dever’ın What is a Healthy Church? adlı kitabından alıntıdır, s. 101)
Tüm içerikler aksi belirtilmedikçe Müjde Birliği’ne aittir. Kişisel amaçlar veya ticari olmayan amaçlar dahilinde, bu içerikleri özgürce kullanabilir, paylaşabilir ve çoğaltabilirsiniz. Ancak yazılı içeriğin çevrimiçi yayınlandığı durumlarda, şu şekilde asıl makaleye gönderme yapan bir ibare eklenmesi gerekmektedir:
Mujde.Birligi
9 Eylül 2013
