Yetersiz Sebeplerle Kiliseden Ayrılan Üyelere Ne Söylemek Gerekir?

Şununla yüzleşmemiz gerek: Kiliseden ayrılmanın daha iyi olan ve daha kötü olan sebepleri vardır. Başka bir şehre mi taşınıyorsunuz? Bu iyi bir sebep. Tartıştığınız biriyle aranızda kızgınlık mı var? Bu kötü bir sebep. Kilise Kutsal Kitap’a bağlı vaazlar vermeyi her hafta göz ardı mı ediyor? Bu iyi bir sebep. Kilisenin tarzını mı beğenmiyorsunuz? Muhtemelen kötü bir sebep.

Buradaki soru şu: Kötü bir sebeple kiliseden ayrılmakta olan bir üyeye nasıl cevap vermeliyiz? 

Bu soru, kilise yetkisinin sınırlarının ne olduğu veya kültürel tercihlere ne kadar yer verilmesi gerektiği gibi bazı zor teolojik soruları gündeme getirir. Ayrıca pastörleri ilgilendiren, ezilmiş kamışları akılsızlardan ayırabilmek gibi bazı zor konular da vardır. 

Ancak izin verin bu teolojiyi biraz uygulamaya geçireyim. Aşağıda böyle bir durumda verilebilecek kötü cevaplar ve daha iyi cevaplar yer alıyor.

Kötü cevap: “Aa, öyle mi?” Bu, cevap vermemektir. Bu, “umurumda değil” veya “beni onaylamana ihtiyacım var ve bu yüzden de ters bir şey söylemeyeceğim” demektir. Sessiz kalmanın her zaman yanlış olduğunu söylemiyorum. Sadece sessizliğimizin temelinde, insanlardan korkmanın ya da sevmekte başarısız olmanın yatmaması gerektiğini söylüyorum.

Daha iyi bir cevap: “Neden ayrılıyorsun? Bu konuyu enine boyuna düşünebilmen adına sana nasıl yardımcı olabilirim?” Sevgi, ilgilidir ve sorular sorar. Sevgi, diğer üye kardeşlerimizi öğrenciler olarak yetiştirmemiz gerektiğinin bilincindedir ve olan biteni dikkatle inceler. Sevgi, sevilmemekten korkmaz. Sevgi, üyelerin iyiliği için onlara bazen rahatsız edici olabilecek sorular sormaya veya riskli öğütlerde bulunmaya hazırdır.

Kötü cevap: “Ayrılmana izin yok.” İsa, kiliselere insanların ayrılmalarını ve başka bir kiliseye katılmalarını engelleme yetkisi vermedi. Kiliseye bir Hristiyan’ı tövbe etmediği bir günahından ötürü disiplin altına alma yetkisi verilmiştir ama disiplin uygulama konusunda kararlı değilseniz, kilisenizin insanlara kalmaları için ısrar etme yetkisi olduğunu düşünmüyorum.  Ancak bunun yanında, eğer kişinin başka bir kiliseye katılma planı yoksa, kişinin ayrılma kararına “hayır” denebilir çünkü bu, tövbe edilmeyen bir günaha doğru adım atılıyor demektir.

Daha iyi bir cevap: “Kilise seni disiplin altına almadığı sürece, ayrılmakta özgürsün.”  Kötü bir sebeple ayrılmakta olan bir kişiye iyi yaptığını söylemenize gerek yok. Ancak buna izni olduğunu hatırlamamız gerektiğini düşünüyorum.

Kötü cevap: “Ayrılma sebeplerin olgun sebepler değil.”  Tekrar vurgulayayım ki, böyle bir şeyi asla ve asla söylememeniz gerektiğini söyleyemem. Ancak genel olarak, kişiyi yanlış şeylere değer verdiği için azarlamaktansa, kilisede nelere değer verilmesi gerektiğini ona göstermek daha iyi olacaktır.

Daha iyi bir cevap: “Tanrı’nın Sözü, sence sana bir kilisede nelere odaklanman gerektiğini düşünmen konusunda yardımcı olacak neler söylüyor? Tanrı’nın Sözü’nün, en başta Söz’ün vaaz edilmesine, Mesih’in Müjdesi’nin esas alınmasına ve bilge ve sevgi dolu bir önderliğe öncelik verdiğini anlamalarına yardımcı olun. Aynı zamanda kiliselerimizin birer aile olduğunu ve burada birbirimizin Mesih’teki öğrenciliğinden sorumlu olduğumuzu anlamalarına da yardım edin. Kilise, kendi keyif ve yararımız için gelip gittiğimiz bir spor kulübü değildir.

Kötü cevap: “Herkesle dost olacak halin yok.” Herhangi bir küslüğün veya uzun süren bir kinin olduğunu fark ederseniz, bu sorunların rafa kalkmasına yardımcı olmamanız gerekir. Bunlar gerçekten de önemli meselelerdir. Ele alınmaları gerekir. Bu, her sorunlu ilişkiyi bu dünyada düzeltebileceğimiz anlamına gelmez. Kişi belki de bilge bir şekilde ilişkinin düzelemeyeceğine karar vermiş olabilir. Yine de, sorundan kaçmamalıdırlar.

Daha iyi bir cevap: “Ayrılıp ayrılmamaya karar vermeden önce bu ilişkileri düzeltmeye çalışmanı şiddetle öneririm.”

Kötü cevap: “Senin için kilisemizde nasıl bir değişiklik yapabiliriz?” Bazı durumlarda ne yaparsanız yapın, kişi sizin kilisenizi beğenmeyecektir. Bazen insanlar küçük şeylerden sıkıntı çıkarıp kızacaklardır. Her şikâyeti çözmeye çalışmak ne kilisenin ne de pastörün işidir. Önceliğimiz beğenilmek değildir. Kutsal Kitap’a yaraşır bir önderlik böyle olmaz. Bir noktada pastör, insanların ayrılmasının kabul edilebilir bir şey olduğunu anlamalı ve bu ihtimalden korkmamalıdır. İnsanlar her ayrılmak istediğinde, eğer pastör bunu kişisel bir mesele haline getiriyorsa, bu pastörün kendi yüreğine bakması gerekir.

Daha iyi bir cevap: “Başka bir kilise senin büyüyebilmen için belki de daha iyi bir yer olabilir.” Belki gerçekten de öyledir! Hamt olsun ki, Tanrı’nın başka kiliseleri de vardır! İnsanlar olgun olmayan sebeplerden dolayı ayrılıyorlarsa, onları bu kararı tekrar düşünmeye teşvik edebilirsiniz. Ama aynı zamanda da onlara olan sevginizi gösterebilir, geri gelmek istediklerinde kapınızın açık olduğunu söyleyebilir ve ayrılırken de onları bereketleyebilirsiniz.

 Jonathan Leeman