Hangi Kilise Belgeleri? Ve Neden?

Kilise belgeleri belki çok havalı şeyler olmayabilir ama bir pastörün kullandığı takım çantasının önemli bir parçasıdırlar. Şu üçlünün önemine odaklanmak istiyorum: inanç açıklaması, kilise antlaşması ve tüzükler.

İNANÇ AÇIKLAMASI

İnanç açıklaması, doktrinsel inançların bir özetidir. Erken dönemdeki kilisede Hristiyanlar, Elçilerin İnanç Açıklaması’ndan, İznik İnanç Açıklaması’ndan (İ.S. 325, 381) ve Kalkedon İnanç Açıklaması’ndan (451) yararlandılar. Bu kısa ve basit açıklamalar, Tanrı’ya olan ortak Hristiyan inancını ve Tanrı’nın bize verdiği Müjde’yi yansıtıyordu. Reformasyon döneminde de bir dizi inanç açıklaması, kilise yönetimi ve vaftiz konusunda birtakım ayrılıkları ifade etmiş olsa da, dönemin Protestan kiliselerini Müjde’de birleştirmiştir. Augsburg İnanç Açıklaması (1530), Westminster İnanç Açıklaması (1546), Savoy Bildirgesi (1658) ve İkinci Londra İnanç Açıklaması (1689) da sırasıyla Luteryenlerin, Presbiteryenlerin, Toplulukçuların ve Baptistlerin doktrinsel inançlarını ortaya koymuştur.

Yirmi birinci yüzyıl kiliseleri bilgelikle bu inanç açıklamalarını benimseyerek, kiliseyi bu zengin mirasın üzerine inşa etmişlerdir. İnanç açıklamasını onaylamak genellikle üyelik veya önderlik için bir gerekliliktir. Pastörlere yazılan mektuplarda, “Kilisenizde belirli bir inanç açıklamasını benimseyeceksiniz” diye bir ifade bulamasanız da, bu bilgece olan ancak bizim akılsız ederek reddettiğimiz bir uygulama olarak kalmaktadır.

Bir inanç açıklaması, kiliseye ve kilisenizin neye inandığını bilmek isteyen ziyaretçilere bir hediyedir. Ayrıca, doktrininiz hakkında dolambaçlı olmayan, doğrudan söylemleriniz olduğunda, gelen ziyaretçiler de size güvenmeye daha meyilli olacaklardır. Bu aynı zamanda öğretmenlerin de sadakatle Tanrı Sözü’nü kullanabilmek için özlemle bekledikleri bir hediyedir. Kilisesinin inanç açıklamasının farkında olan bir Pazar Okulu öğretmeni haklı olarak şöyle diyebilir: “Sınıfımdaki herkese, Vahiy’deki sıkıntılar öncesinde herkesin göğe alınacağına inanmaları gerektiğini söylememeliyim!” Bir iman açıklaması, birilerine bir buyruk iletecekleri zaman bilgeliğe ihtiyaç duyan ihtiyarlar için de bir hediye gibidir. Bir üye şöyle sorar: “Aynı cinsiyetten insanların evlenmesini onaylama özgürlüğümüz var mıdır?” İhtiyar şöyle cevap verir: “Hayır, yoktur.” “Bu konuda Kutsal Kitap’ı inceledik ve inanç açıklamamızda görüşümüzü özetledik. Lütfen açıklamayı okuyun ve sonra neden bu sonuca ulaştığımızı görmek için birlikte Kutsal Kitap’a bakabiliriz.” Son olarak, bir inanç açıklaması her kilise üyesine bir armağandır çünkü bizi birbirine bağlayan doktrinleri vurgular. Sonuçta, paydaşlık ancak paylaşılan iman kadar derindir.

Elbette Kutsal Kitap’tan farklı olarak, inanç açıklamaları yanılmaz değildir. Daha fazla açık olmaları amacıyla değişiklikler yapılabilir. Örneğin, son yıllarda birçok kilise kendi inanç açıklamalarına Kutsal Kitap’a dayanan evlilik görüşünü dile getiren bir bölümü de eklemiştir.

İyi bir inanç açıklaması kullanmak, bowling oynarken topun yanlara kaçmasını engelleyen tamponlardan faydalanmak gibidir. Tıpkı bu tamponların bowling topunu şeritte tuttuğu gibi, inanç açıklaması da bizi gerçekle aynı hizada tutar ve böylece yanlış yöne çok fazla sapmayız. Tek yetkimiz Kutsal Kitap’tır. Kaliteli bir inanç açıklaması, Kutsal Yazılar’dan sonra, sağlam doktrini korumak ve teşvik etmek için önemli bir araçtır.

KİLİSE ANTLAŞMASI

Pavlus, Timoteos’a şöyle demiştir: “Kendine ve öğretine dikkat et” (1.Tim. 4:16). İnanç açıklaması doğru doktrinin bir özetiyse, antlaşma da doğru yaşamın özetidir. Hristiyan yaşamının neye benzediğini açıklayarak, kilise önderlerine ve üyelerine yardımcı olur. Kilise antlaşmasının doğru kullanımı, üyeleri birbirlerinin kutsallığı için sorumluluk almaya teşvik eder.

İnanç açıklamamızdan sonra, kilise antlaşmasının Hristiyanları kilise üyeliği için hazırlamada en yararlı şey olduğunu öğrendim. İnsanlar sadece neye inandığımızı değil, aynı zamanda birlikte nasıl yaşayacağımız konusunda ne şekilde kararlar verdiğimizi kabul ettiğimizi de bilmek istiyorlar. Bir kilise antlaşmasında gezinmek, kutsallaştırılma parkında bir yürüyüş yapmak gibidir. Manzarayı sevmeyenler, bu kilisenin onlar için olmadığını çabucak fark ederler.

Rab’bin Sofrası’nı kutlarken, genelde kilisemizin antlaşmasını yüksek sesle okuruz. Bu uygulama Kutsal Yazılar tarafından zorunlu kılınmasa da, kendini sınamak zorunludur (1. Korintliler 11:28). Kendini sınamanın, bu yerel kiliseye üye olurken birbirimize karşı verdiğimiz sözleri hatırlamaktan daha iyi bir yolu olabilir mi? Bizler sadece bazı şeylere inanmaya söz vermedik. Aynı zamanda belirli bir şekilde yaşamayı da kabul ettik.

Bir kilise antlaşması, kişisel doğruluk ve dürüstlük, kardeşçe sevgi ve sadık müjdeleme gibi birçok adanmışlıkla doludur. Tanrısal bir yaşamın peşinde olmak bizi kurtarmaz. Bizi kurtaran Ruh’un İsa Mesih’in görkemli Müjdesi aracılığıyla yaptığı iştir. Ancak değişen bir yaşam, dönüşümün kanıtıdır ve bir kilise antlaşmasını ön planda ve merkezde tutmak, kutsallaştırılmayı ön planda ve merkezde tutmanın önemli bir yoludur.

TÜZÜKLER

Benim eyaletimde, kâr amacı gütmeyen kurum statüsü almak isteyen bir kilisenin, kurallarını açıklayan bir tüzüğü olmak zorundadır. Bu pratik anlamda, bir kilise tüzüğü “gereklidir.” Ancak bu konuyu biraz farklı bir açıdan ele almak istiyorum. Eyalet bir tüzüğü gerekli tutmamış olsaydı bile, yine de bir tüzüğe sahip olmayı teşvik ederdim.

Pavlus, toplu ibadet konusundaki görüşünü “Ancak her şey uygun ve düzenli biçimde yapılsın” (1.Kor. 14:40) ifadesiyle bitirdiğinde, bunu kilisenin bir tüzük benimsemesi gerektiği anlamında söylemedi. Pavlus’un ısrarı şuydu: Topluluk olarak yapılan toplantılarda, toplantının sorumlusunun kim olduğu ya da sırada neyin olduğunu kimsenin bilmemesinden kaynaklanan bir anlaşmazlık olmamalıdır. Bir inanç açıklaması böyle bir düzen kurmak açısından çok faydalı olabilir ama en temel soruları çok net bir şekilde iyi bir tüzük ortaya koyacaktır: Bir ihtiyar veya bir diyakon olmak için gereken şartlar nelerdir? Bu kişiler nasıl seçilirler? Mali konularla kim ilgilenir? Üyelik iptal edilebilir mi?

Bazı insanlar bu soruları iyi ihtimalle sıkıcı ve kötü ihtimalleyse ruhsallıktan uzakmış gibi görürler. Ama bu meselelerde sahip olunan netlik, koyunların, özellikle de geçmişte önderlerin suiistimaline uğramış olan koyunların güvende hissetmesine yardımcı olur. İyi bir pastör topluluğuna şöyle söyleyecektir: “Eğer kararlı bir şekilde Kutsal Yazılar’a aykırı olan şeyleri öğretmeye başlarsam, olabildiğince çabuk bir şekilde benden kurtulmalısınız.” İyi yazılmış bir tüzük topluluğa bunu nasıl yapacağını söyler.

İsa bizi şöyle görevlendirdi: “Yılan gibi zeki, güvercin gibi saf olun” (Mat. 10:16). Kiliselerin içeriden ve dışarıdan saldırı altında olduğu bir dünyada yaşıyoruz. Kutsal Yazılar’a uymaya kararlı olan kiliseler, üyelerini alışkanlık haline gelen, tövbe edilmeyen günahlarından ötürü disiplin altına alacaklardır. Kiliseden uzaklaştırma süreci bir tüzükte bulunur ve kiliseye katılmadan önce her üye tarafından onaylanmalıdır. Bu, huysuzluk çıkaran bir üyenin kiliseyi veya ihtiyarları iftira (veya daha kötü bir şey) suçuyla dava etmesini engellemeyecektir. Ancak bu yine de, Kutsal Kitap ahlakını reddetmekte olan ve sadık bir kiliseye saldırabilecek potansiyelde olan bir dünyada bilgelikle yaşamanın bir yoludur.

DAHA DA FAZLA BELGE İÇİN BİR ÇAĞRI

İnanç açıklaması, kilise antlaşması ve tüzükler, kilise belgelerinin kralı, kraliçesi ve prensidir. Ancak bu kraliyet ailesinin ötesinde, dikkate değer başka belgeler de vardır.

Kilisedeki çocuklarınızı (ve ebeveynlerini) sevmenin bir yolu da, bir çocuk koruma politikası benimsemektir. Çocuk tacizcileri örgütlenmemiş, düzensiz çocuk hizmetlerini dört gözle ararlar. Bir çocuk koruma politikasına sahip olmamak, kendi çocuklarınızı ihmal etmeye eşdeğerdir.

Bir kilise politikası rehberi, dikkate değer bir başka belgedir. Tüzük tarafından ele alınmayan önemli sorular ortaya çıkabilmektedir. Örneğin, ondalık ve bağışlardan alınan makbuzlarda bir eksiklik varsa kiliseniz ne yapar? Ya da bir fazlalık varsa? Ya Bayan Smith ön bahçeye bir çeşme inşa etmek için 500 dolar bağışlamak istiyorsa? Ya Bobby kısa süreli bir hizmet gezisi için maddi destek toplamak amacıyla kilisenin her üyesine bir mektup göndermek istiyorsa? Hayırseverlik isteklerini nasıl ele alıyorsunuz? Binanız hafta boyunca ziyarete açık mı? 

Her kilise er ya da geç bu gibi soruları ele alacaktır. Cevaplar bir kilise tüzüğünü tıkayarak, tüzüğü karışık ve ağır hale getirecektir. İyi bir kilise politikası rehberi, idari boşlukları doldurabilir ve gelecekte önder takımına çokça zaman kazandırabilir. Özetle, söz konusu karar vermek olduğunda, iyi bir kilise tüzüğü birliği sağlamayı kolaylaştırır. Birlik olmamak da hiç “ruhsal” bir şey değildir.

SONUÇ

Özellikle İsa’nın geri geleceğini ve yapılması gerekenin müjdeleme ve öğrenci yetiştirme olduğunu bildiğimiz için, çoğumuz kilise belgeleri hakkında düşünmeyi sevmiyoruz. Kilisenizin odaklanmasını isteyeceğiniz şeyin tam olarak bunlar olduğu konusunda sizinle hemfikirim.

Bununla birlikte, kaliteli kilise belgelerini ortaya koymanız yerinde bir iş olacaktır. Müjdeleme ve öğrenci yetiştirme hizmetlerinizi bir spor araba olarak düşünün. İyi kilise belgeleri arabanın altında uzanan pürüzsüz, sağlam bir yol gibidir. Bu yol düzgün bir şekilde korunduğunda, araba bitiş çizgisine kadar rahatlıkla yarışacaktır. Ancak birinci sınıf bir yol olmadan, araç yavaşlamak zorunda kalır ve hatta lastik değiştirmek için kenara çekmesi dahi gerekebilir. Kötü yollar kaçınılmaz olarak en iyi yarış arabasını bile aksatacaktır.

Aynı şekilde, iyi belgeler olmadan bir kilise şu an için iyi işliyor olabilir ama onlar olmadan, çok geçmeden kendinizi asıl görevinizden uzaklaşmış bir halde bulursunuz. Bu yüzden kilise belgelerini benimsemek, onları daha da iyi hale getirmek ve kullanmak için biraz zaman harcayın. Bu, uzun vadede kilisenizin en önemli olan şeye, yani Müjde’ye odaklanmasına yardımcı olacaktır.

Aaron Menikoff