10 Nisan: Utancın Yeri

10 Nisan 2021 3 dakika okuma süresi

Hazırlayan: John Piper

Sizler günahın kölesiyken doğruluktan özgürdünüz. Şimdi utandığınız şeylerden o dönemde ne kazancınız oldu? Onların sonucu ölümdür. (Romalılar 6:20-21)

Bir Hristiyan’ın gözleri geçmişte gösterdiği, Tanrı’ya leke süren davranışlarının kötülüğünü görmeye başladığında, haklı olarak utanç hisseder. Pavlus Roma kilisesine şöyle der: “Sizler günahın kölesiyken… şimdi utandığınız şeylerden o dönemde ne kazancınız oldu?”

Geçmişe bakmanın ve bir zamanlar Tanrı’yı ne denli küçük düşüren bir şekilde yaşadığımızı görüp bunun acısını hissetmenin de bir yeri vardır. Elbette bunu sürekli düşünüp imanda felç kalacak halimiz yok. Ancak duyarlı bir Hristiyan’ın, her ne kadar tüm utancını Rab’be teslim edip çözmüş olsa da, gençliğindeki ahmaklığını düşünüp de bunların utancını hiç hissetmemesi mümkün değildir.

Yerinde utanç, oldukça sağlıklı ve düzeltici olabilir. Pavlus, Selanikliler’e şöyle demiştir: “Eğer bu mektuptaki sözlerimize uymayan olursa onu mimleyin. Yaptıklarından utanması için onunla ilişkinizi kesin” (2. Selanikliler 3:14). Bunun anlamı, utancın kişinin Mesih’e dönüşünde ve hatta, bir imanlının yüreğinin soğuduğu günahlı bir dönemden tövbe edişinde de makul ve kurtarıcı bir adım olduğudur. Utanç sürekli olarak ne pahasına olursa olsun kaçılacak bir şey değildir. Tanrı’nın kendi halkına gösterdiği iyi muamelede, utancın da bir yeri vardır.

Kutsal Kitap’ta yersiz utancı ve yerinde utancı belirleyen ölçütün, tümüyle Tanrı odaklı bir ölçüt olduğunu söyleyebiliriz.

Yersiz utanç konusundaki Kutsal Kitap ölçütü şunu söyler: Sizi insanların gözünde her ne kadar zayıf, aptal ya da hatalı olarak gösterirse göstersin, Tanrı’yı onurlandıran bir şeyden asla utanmayın. Ya da yersiz utanç konusundaki bu Tanrı odaklı ölçütü uygulamanın bir başka yoluysa şudur: Eğer hiçbir şekilde kötülüğe dahil olmuyorsanız, durum gerçekte ne kadar utanç verici olursa olsun, utanmayın.

Yerinde utanç konusundaki Kutsal Kitap ölçütü şunu söyler: Tanrı’ya leke süren herhangi bir şeyde tek bir parmağınız dahi varsa, bu sizi insanların gözünde ne kadar güçlü, bilge ya da doğru gösterirse göstersin, utanın.

Utanç hissetmemiz gerekmesinin sebebi, Tanrı’ya leke süren davranışı onaylamamamızdır. Utanç hissetmemiz gerekmemesinin sebebiyse, insanlar sizi ne kadar utandırmaya çalışırsa çalışsın, davranışımızın Tanrı’yı onurlandırmasıdır.