17 Haziran: Ne Tür Bir Dua Tanrı’yı Hoşnut Eder?

Hazırlayan: John Piper

“Ancak ben alçakgönüllüye, ruhu ezik olana, sözümden titreyen kişiye değer veririm.” (Yeşaya 66:2)

Doğru yüreğin ilk işareti, Rab’bin Sözü’nden titriyor olmasıdır.

Yeşaya 66, bazı kişilerin Tanrı’yı hoşnut eder bir şekilde, bazılarınınsa O’nu hoşnut etmez bir şekilde ibadet ediyor olması sorununu ele alır. 3. ayet, kurbanlarını getiren kötü kişilerden bahsederek şöyle der: “Sığır boğazlayan, adam öldüren gibidir.” Sundukları kurbanlar Tanrı’nın gözünde iğrençtir, cinayetle eş değerdir. Neden?

4. ayette Tanrı şöyle açıklar: “Çünkü çağırdığımda yanıt veren olmadı; konuştuğumda dinlemediler.” Kurbanları Tanrı’nın gözünde iğrençti çünkü bu insanlar, O’nun sesine karşı sağırdı. Peki ya Tanrı tarafından duaları duyulan kişiler? Tanrı 2. ayette şöyle der: “Ancak ben alçakgönüllüye, ruhu ezik olana, sözümden titreyen kişiye değer veririm.”

Buradan şu sonucu çıkartıyorum: Doğru olan, duası Tanrı’nın gözünde bir zevk olan kişilerin ilk işareti, onların Tanrı’nın Sözü’nden titriyor olmalarıdır. Rab’bin bakacağı insanlar bu insanlardır.

Yani, doğru kişinin Tanrı’ya zevk veren duası, Tanrı’nın huzurunda öncelikle kırılgan hisseden bir yürekten doğar. Tanrı’nın Sözü’nü duyduğunda titrer çünkü kendisini Tanrı’nın ideali karşısında yetersiz, O’nun yargısı önünde zayıf ve kendi başarısızlıkları karşısında perişan ve üzgün hisseder.

Davut’un Mezmurlar 51:17’de söylediği tam da budur: “Senin kabul ettiğin kurban alçakgönüllü bir ruhtur. Alçakgönüllü ve pişman bir yüreği hor görmezsin, ey Tanrı.” Bir duayı Tanrı’nın gözünde kabul edilebilir kılan ilk şey, dua eden kişinin yüreğinin ezikliği ve alçakgönüllülüğüdür. Bu kişiler, O’nun Sözü’nden titrerler.