3 Temmuz: İyi Haber: Tanrı Mutludur

Hazırlayan: John Piper

Mübarek Tanrı’nın bana emanet edilen yüce Müjdesi’ne göre bu böyledir. (1. Timoteos 1:11)

Bu ayet 1. Timoteos’ta, Kutsal Kitap’ın fazla aşina olduğumuz o ilk cümlelerinin arasına gizlenmiş olan güzel bir ifadedir. Ancak birazcık eşelediğinizde, anlamı şöyle gelir: “Mutlu Tanrı’nın yüce Müjdesi.” “Mübarek” kelimesi burada “övülen” anlamındaki değil, “mutlu” anlamındaki kelimedir.

Tanrı’nın yüceliğinin büyük bir kısmı, O’nun mutluluğudur.

Tanrı’nın sınırsız sevinçten mahrum olup da hâlâ tüm yüceliğe sahip olması, Elçi Pavlus için akıl almaz bir şeydi. Sınırsız yüceliğe sahip olmak, sınırsız mutluluğa sahip olmak demekti. Pavlus, burada “mutlu Tanrı’nın yüceliğinin Müjdesi” ifadesini kullanmaktadır çünkü bu şekilde bir mutluluğa sahip olmak, Tanrı için yüce bir şeydir.

Tanrı’nın yüceliği, O’nun hayallerimizin çok ötesinde bir mutluluğa sahip olduğu gerçeğine büyük oranda bağlıdır. 18. yüzyılın büyük vaizlerinden Jonathan Edwards’ın söylediği gibi, “Tanrı’nın bizlere ilettiği doluluğunun bir kısmı da O’nun mutluluğudur. Bu mutluluk, O’nun kendisinde zevk ve sevinç bulmasından gelmektedir ve aynısı, O’nun yarattıklarının mutluluğu için de geçerlidir.”

Üstelik bu Pavlus’un ifadesiyle, Müjde’nin de bir kilit noktasıdır: “mutlu Tanrı’nın yüceliğinin Müjdesi.” Tanrı’nın yüce bir şekilde mutlu olması, iyi haberdir. Hiç kimse kasvetli, mutsuz bir Tanrı’yla sonsuzluğu geçirmek istemez.

Eğer Tanrı mutsuzsa, Müjde’nin amacı da –sonsuza dek Tanrı’yla olma– mutlu bir amaç değildir ve bu da ortada hiçbir müjde yok demektir. Ama aslında İsa, “Gel, efendinin şenliğine katıl!” derken, bizi sonsuzluğu mutlu bir Tanrı’yla geçirmeye çağırmaktadır (Matta 25:23).

İsa, Yuhanna 15:11’de şöyle demiştir: “Bunları size, sevincim sizde olsun ve sevinciniz tamamlansın diye söyledim.” İsa, kendi sevinci bizde olsun ve sevincimiz tam olsun diye konuştu, yaşadı ve öldü. Dolayısıyla, Müjde “mutlu Tanrı’nın yüceliğinin Müjdesi”dir.