6 Ekim: Mutlu Tanrı

Hazırlayan: John Piper

Mübarek (yani mutlu) Tanrı’nın bana emanet edilen yüce Müjdesi’ne göre bu böyledir. (1. Timoteos 1:11)

Tanrı’nın görkeminin büyük bir kısmı, O’nun mutluluğudur.

Tanrı’nın sınırsız sevinçten mahrum olup da hâlâ tümüyle görkemli olması, Pavlus’un için tasavvur edilemez bir şeydi. Sınırsız görkeme sahip olmak, sınırsız mutluluğa sahip olmak demekti. Pavlus burada “mübarek Tanrı’nın yüce (yani görkem) Müjdesi” ifadesini kullanmaktadır çünkü Tanrı için o mutluluğa, o sınırsız mutluluğa sahip olmak yüce, görkemli bir şeydir.

Tanrı’nın görkemi, büyük ölçüde O’nun bizim hayalimizin çok ötesinde bir mutluluğa sahip olması gerçeğine dayanmaktadır.

Müjde budur: “Mutlu Tanrı’nın görkem Müjdesi.” Bu Kutsal Kitap’ta geçen bir ifadedir! Tanrı’nın görkemli şekilde mutlu olması, iyi haberdir.

Hiç kimse sonsuzluğu mutsuz bir Tanrı’yla geçirmek istemez. Eğer Tanrı mutsuzsa, o hâlde Müjde’nin hedefi de mutlu bir hedef değildir ve bu da, onun aslında hiç müjde olmadığı anlamına gelir.

Oysa gerçekte İsa, “Gel, efendinin şenliğine katıl” (Matta 25:23) derken, bizi sonsuzluğu mutlu bir Tanrı’yla geçirmeye davet etmektedir. İsa kendi sevincinin –Tanrı’nın sevincinin– bizde olması ve tam olması için yaşamış ve ölmüştür (Yuhanna 15:11; 17:13). Dolayısıyla, Müjde “mutlu Tanrı’nın görkem Müjdesi”dir.

Tanrı’nın mutluluğu her şeyden önce O’nun Oğlu’ndaki mutluluğudur. Dolayısıyla, Tanrı’nın mutluluğuna paydaş olduğumuzda, bizzat Baba’nın Oğul’daki zevkine paydaş oluruz.

İsa bize Baba’yı bu yüzden tanıttı. Yuhanna 17’deki o harika duasının sonunda, kendisi şöyle dedi: “Bana beslediğin sevgi onlarda olsun, ben de onlarda olayım diye senin adını onlara bildirdim ve bildirmeye devam edeceğim” (Yuhanna 17:26). Tanrı’yı, O’nun Oğul’daki zevkinin bizde olması ve bizim zevkimizin de O’nda olması için tanıttı.