8 Aralık: Advent 8. Gün – Beytlehem’in Doğaüstü Yıldızı

Hazırlayan: John Piper

“Yahudiler’in Kralı olarak doğan çocuk nerede? Doğuda O’nun yıldızını gördük ve O’na tapınmaya geldik.” (Matta 2:2)

Kutsal Kitap ardı ardına bizi bazı şeylerin nasıl yaşandığı konusunda hayrete düşürmektedir. Bu “yıldız” nasıl oldu da yıldızbilimcileri Doğu’dan Yeruşalim’e getirdi?

Ayetler bu yıldızın onları Yeruşalim’e kadar götürdüğünü veya onların önünden gittiğini söylemiyor. Yalnızca Doğu’da yıldızı gördüklerini (Matta 2:2) ve Yeruşalim’e geldiklerini okuyoruz. Peki yıldız Matta 2:9’da belirtildiği gibi nasıl Yeruşalim’den Beytlehem’e kadar olan 5-10 kilometrelik yolda onların önünden gitti? Ayrıca yıldız nasıl “çocuğun bulunduğu yerin üzerine varınca durdu”?

Cevap şu: Bilmiyoruz. Bu olayı gezegenlerle, kuyrukluyıldızlarla, süpernovalarla veya mucizevi ışıklarla açıklamaya çalışan bir sürü görüş var. Basitçe, bilmiyoruz. Üstelik sizi günün sonunda farazi olan ve ruhsal anlamda çok az bir etkisi olan teorilere takılıp kalmamanız konusunda uyarmak isterim.

Bu uyarımda risk alıp şu genellemeyi de yapıyorum: Bu tür şeylere, yani yıldızın nasıl oraya gittiğine, Kızıldeniz’in nasıl yarıldığına, gökten nasıl man yağdığına, Yunus’un balığın karnında nasıl hayatta kaldığına ve ayın nasıl kan rengine dönüştüğüne kafayı takanlar, genellikle benim marjinale (merkeze değil, uçlara) meraklı zihniyetteki kişiler olarak adlandırdığım insanlar.

Bu kişilerde Müjde’nin merkezinde yer alan büyük şeylere yönelik derin bir heves, bir arzu görmüyorsunuz. Tanrı’nın kutsallığı, günahın iğrençliği, insanın çaresizliği, Mesih’in ölümü, yalnızca imanla aklanma, Ruh’un kutsallaştıran etkinliği, Mesih’in dönüşünün görkemi ve son yargı gibi şeylere ciddi anlamda bir değer vermiyorlar. Genellikle her zaman kendilerinin merak ettiği bir uç konuya ilişkin yeni bir makale veya yeni bir kitapla gelip, sizi lafa boğuyorlar. Ancak büyük, merkezi gerçekliklere ilişkin pek bir heyecan söz konusu olmuyor.

Ancak bu yıldız konusunda açık olan şey şu ki, yıldız kendi başına yapamayacağı bir şey yapıyor: Yıldızbilimcileri, O’na tapınmaları için Tanrı Oğlu’na yönlendiriyor.

Kutsal Kitap açısından baktığımızda, yıldızların bu denli maksat dolu bir hareketinin arkasında olabilecek yalnızca tek bir Kişi var: Tanrı’nın kendisi.

Dolayısıyla, buradaki ders açıktır: Tanrı yabancıları kendisine tapınmaları için Mesih’e yönlendiriyor ve bunu da küresel, hatta belki evrensel bir etki ve güçle gerçekleştiriyor.

Luka bize Tanrı’nın koca bir Roma İmparatorluğu’nu etkilediğini ve bu şekilde, peygamberliğin yerine gelmesi için nüfus sayımının tam da önemsiz bir bakirenin Beytlehem’e karnındaki bebekle gitmek zorunda kalacağı zamanda gerçekleştiğini gösteriyor. Matta da bize Tanrı’nın birkaç yabancıyı Oğul’a tapınmaları amacıyla Beytlehem’e götürmek için gökteki yıldızları etkilediğini söylüyor.

Bu, Tanrı’nın tasarısıdır. O zaman yaptı. Şimdi de yapıyor. Hedefi ulusların, tüm ulusların (Matta 24:14), Oğlu’na tapınmasıdır.

İş yerinizdeki, sınıfınızdaki, mahallenizdeki veya evinizdeki herkes için Tanrı’nın isteği budur. Yuhanna 4:24’ün söylediği gibi, “Ama içtenlikle tapınanların Baba’ya ruhta ve gerçekte tapınacakları saat geliyor. İşte, o saat şimdidir. Baba da kendisine böyle tapınanları arıyor.”

Matta’nın başlangıcında, hâlâ bir “gel-gör” yapısı vardır. Ancak sonunda, bir “git-anlat” yapısı görmekteyiz. Yıldızbilimciler gelip gördüler. Bizimse gidip anlatmamız gerekiyor.

Ancak farklı olmayan bir şey var ve o da Tanrı’nın, ulusların Oğlu’na tapınmak üzere toplanmasındaki amacı ve gücüdür. Ulusların sevinç ve coşku dolu tapınmalarıyla birlikte Mesih’in yüceltilmesi, bu dünyanın var olmasının sebebidir.