8 Şubat: Tanrı Olmadığınız İçin Memnun Musunuz?

Hazırlayan: John Piper

Ey sizler, kavmlar soyları, RAB’be verin, izzeti ve kudreti RAB’be verin! (Mezmurlar 96:7 – Kitab-ı Mukaddes Çevirisi)

Bugün kısmen de olsa, mezmur yazarının “Rab’be kudret verin” derken ifade ettiği o deneyime bakalım.

İlk olarak, Tanrı’nın lütfuyla, gözlerimizi Tanrı’ya çevirir ve O’nun kudretli olduğunu görürüz. O’nun kudretine dikkat kesiliriz. Sonraysa O’nun kudretinin yüceliğini onaylarız. Bu kudrete, değerine yaraşır bir saygı duyarız.

Kudretinin muhteşem olduğunu görürüz. Bu muhteşem deneyimi, bir “verme” deneyimi, Rab’be kudret verdiğimiz bir deneyim haline getiren şeyse, özellikle de bu kudretin yüceliğinin bizim değil, O’nun olmasından dolayı memnun olmamızdır.

O’nun sınırsız kudrete sahip olduğu ve bizimse böyle olmadığımız gerçeğine yaraşır duygular besleriz. Tanrı’yı kudretinden ötürü kıskanmayız. Gücüne göz dikmeyiz. Tüm kudret O’nda olduğu için sevinçle dolarız.

İçimiz tümüyle kendimizden uzaklaşma ve bu güce seyirci olma isteğiyle dolup taşar, sevinç bulur. Sanki bizi yarışta mağlup eden bir uzun mesafe koşucusunun zaferine seviniyormuşçasına, kendi kaybımıza yanmaktan ziyade, onun gücünü takdir edip büyük sevinç yaşarız.

Yaşamdaki en derin anlamı, yüreklerimiz kibirle kendi gücümüzedeğil, ancak özgürce kendimizden dışarı taşıp hayranlıkla Tanrı’nın gücüne yöneldiğinde buluruz. Şu harika gerçeği fark ederiz: Tanrı olmamak ve Tanrı olmaya dair tüm düşünce ve arzularımızdan vazgeçmek, son derece tatmin edici bir şeydir.

Tanrı’nın gücüne dikkat kesildiğimizde, içimizde O’nun evreni şu sebeple yarattığına dair bir farkındalık doğar: bizim Tanrı olmayıp O’nun Tanrılığına, yani Tanrı’nın kudretine hayranlık duymanın verdiği o üstün tatmin duygusuna kavuşabilmemiz. Bu sonsuz, sınırsız güce hayran olmanın, her şeyin sonundaki nihai tatmin olduğunu idrak eder ve esenlik hissederiz.

Bizde herhangi bir güç olmadığını bilerek, ufacık bir ayartıda titreriz. Tanrı bizi güç ayartısından korumak amacıyla zayıf yapmıştır: “Üstün gücün bizden değil, Tanrı’dan kaynaklandığı bilinsin diye bu hazineye toprak kaplar içinde sahibiz” (2. Korintliler 4:7).

Nasıl bir sevgidir bu ki, Tanrı O’nun gücüne hayranlık duymanın o sonsuz doruklarına varmak yerine boşuna kendimizle övünme çabalarına girmemizden bizi korumaktadır! Tanrı olmamak ama Tanrı’yı görmek ne büyük bir memnuniyettir!