Anlamlı Üyeliğe Tekrar Kavuşmak için On İki Adım

Mark Dever tarafından yazılmıştır.

Varsayın ki, şu ya da bu nedenle anlamlı üyelik uygulamayan bir kilisenin pastörü olarak kendinizi buluyorsunuz. Fakat artık Kutsal Yazılar’dan üyeliğin ciddiye alınması gerektiğine inanmış hale geldiniz. 2. Korintliler 6:14-7:1’i takip ediyor ve kilisenin imansızlarla kendisini aynı boyunduruğa sokmadığından emin olmak için yoğun uğraş vermesi gerektiğinize inanıyorsunuz. Ve şimdi tüm topluluğa, Kutsal Kitap’a dayalı olarak birbirlerine yönelik sorumluluklarını daha iyi anlamaları için pastörlük hizmeti yapmak istiyorsunuz.

Kilisenizde anlamlı üyeliği onarmak için ne yapabilirsiniz. Anlamlı kilise üyeliğine tekrar kavuşmak için pastörlere önerilen 12 adımlı bir onarım planı şudur:

1) Vaazlarınızda Müjdeyi düzenli olarak duyurun.

Tanrı’nın doğası, insanın günahı, Mesih’te Tanrı’nın sağlayışı, Mesih’in yerimize ölümü ve bedence dirilişi hakkında net açıklamalar dahil ettiğinizden emin olun. Tövbe ve iman çağrısı bakımından net olun. Tövbenin neye benzediğini açıklama şeklinizde bile, kendilerini sevgiyle adanmış olarak birbirlerine sunmayanların kendilerini sevgiyle adanmış olarak Tanrı’ya sunduklarını düşünmek için herhangi bir sebepleri olmadığını açıklığa kavuşturun. Pavlus’un “kendinizi sınayın” uyarısına (2Ko. 13:5) ilgi göstermeyen müjdeci imanlıları itaat etmeye yöneltecek provakatif şekillerde tekrar ve tekrar bir Hristiyan olmanın ne demek olduğunu tanımlayın.    

2) Topluluk nezdinde üzerinde anlaşılan bir İman İkrarı ve Kilise Antlaşması edinin ve kullanın.

Topluluklara, Presbiteryen ihtiyarların üzerinde anlaşmaları gerekenden daha kısa ancak sadece bir iman açıklamasından da daha uzun dökümanlar vasıtasıyla en iyi hizmet sunulur. Topluluktaki üyelik, sorumluluğu da beraberinde getirir. Topluluğun birlikte neye inandığına ilişkin açıklamalar ve birlikte nasıl yaşayacakları önemlidir. Bunlar birliğin net bir temeli, bir öğretiş aracı ve böylesi ayrımları ortadan kaldırabilecek dünyasallığa veya onları daraltabilecek olan bölücülüğe karşı bir çittir.   

3) Toplulukta birini üyeliğe kabul etmeden önce üyelik derslerine katılım talep edin.

Diğerlerinin onlardan bekleyeceklerini ve onların da topluluktan bekleyebileceklerini  dikkatli bir şekilde sunmak seven bir harekettir. Bu, onlardan imzalanmaları istenmeden önce iman ikrarını ve kilise antlaşmasını dikkatli bir şekilde öğretmek için bir fırsat sağlar. Ayrıca üyeliği, Hristiyanlık tarihiyle, mezhebinizle ve hatta özellikle kendi topluluğunuzla ilgili bir şeyi açıklayabilirsiniz. Bu aynı zamanda kendi yerel kilisenizin nasıl işlediğinin pratik yönlerini onlara tanıtmak için de iyi bir zamandır.  

4) Üyelik dersleri gördükten sonra, ancak üyelik için topluluğa önerilmelerinden önce onlardan bir mülâkat talep edin.

Bu mülâkat üyelik dersinde çalıştıkları iki dökümanın imzalanma eylemi için bir fırsat olabilir. Geçmişte Hristiyanlar böylesi üyelik mülâkatlarını üyelerden, diyakonlardan veya ihtiyarlardan oluşan bir komite ile veya tüm topluluğun önünde bile yürütmüşlerdir. Kendi topluluğumuzun uygulaması bunu bir ihtiyar ve mevcut bir veya iki diğer kişiyle (genellikle personel veya bir stajyer) yapmaktır. Bu mülâkatta onlardan sizinle müjdeyi paylaşmalarını ve kendilerinden Mesih’e dönme ve sonrasında Mesih’in öğrencisi olarak yaşadıklarını detaylı bir şekilde anlatmalarını isteyin. Rabbin Günü’nde, Rabbin Sofrası’nda ve Üye toplantılarında topluluğun onlardan birarada bulunma beklentisini tekrarlayın. Ayrıca diğerleri ile tanışarak ve kendilerinin de başkaları tarafından tanınmalarına izin vererek ilişkileri geliştirme, diğer üyeler için dua etme ve finansal olarak destek olma yükümlülükleri olduğunu onlara hatırlatın.

5) Çocukları vaftiz etmeyi ve resmi yerel kilise üyeliğine kabul etmeyi durdurun.

Eski bir Vaftizci pastör ve Southwestern’de müjdeleme profesörü bundan birkaç on yıl önce devamlı daha gençleşen vaftiz olma yaşı eğilimine dikkat çekerken şunu söyler: “Kendisi için kıyafet seçmek için çok genç olduğu bir zamanda, yaşamı için bir iş seçmek için çok genç olduğu bir zamanda, bir kilise komitesinde hizmet etmek için çok genç olduğu bir zamanda, kilisede ekonomik meseleler üzerine akıllıca oy vermek için gerçekten de çok genç olduğu bir zamanda o çocuğun Mesih ve O’nun kilisesine ilişkin yaşamı için bağlayıcı bir şey yapmak, kalıcı türden bir karar almak için yeterince sorumluluk sahibi olduğunu hissetme eğilimi bulunmaktadır. Eğer bu çocuğun daha az önemli konularda kararlar alma kabiliyetine sahip olduğunu hissetmekte isteksiz davranıyorsak, bu yaşta daha büyük bu kararının etkililiği konusundaki özgüvenimizi nasıl haklı çıkarabiliriz?” Mesele, 5 veya 10 yaşındaki bir çocuğun Mesih’i kurtaran şekilde ikrar edip edemeyeceği değildir. Mesele, bir topluluğun bunu ayırt etme yetisine sahip olmasıdır. Çok sayıda ismen Hristiyan ve Güney Vaftizci kiliselerdeki tekrar vaftizler sorunun açıkça olumsuz yönde cevaplandığını gösterir gibidir. Bir çocuğun Tanrı’ya olan sevgisini ve güvenini, yetişkinlere –özellikle de kendi ebeveynlerine— olan sevgi ve güveninden tümüyle ayırt edebileceğimizi demek istemiyorum. Dünyanın, benliğin ve şeytanın çekişini hissetmelerine rağmen Mesih’i izlediklerinde genç yetişkinlerin yaşamlarının ayırt edilir ana hatları yerine oturur, bu konu  zamanla gelişir. Dünyanın her tarafındaki vaftizciler bunu bilirler ve Amerika’dakiler de bir zamanlar bilirlerdi. Tekrar bu anlayışa sahip olabiliriz.

6) Kilise üyeliğine kabulün topluluğa ait bir eylem olduğunu fark edin.

2. Korintliler 2:6’da bu açıkça ima edilir. İster en doğrudan şekilde olsun (topluluğun oyuyla), isterse de üyeliğe alınmadan önce bir zaman dilimi için isimlerin toplulukla paylaşılarak ve geri bildirim istenerek daha az doğrudan yapılsın, topluluğun birini üyeliğe kabul etme eyleminde bulunduğu ve ölüm dışında da topluluğun birini üyelikten çıkarma eyleminde bulunduğu öğretilmelidir.

7) İçerisinde kilise üyelerinin isim, resim, ev adresi, e-posta, iş ve ev telefon numalarını bulunduran bir üye rehberi yayınlayınız.

Bunu düzenli olarak yayınlayın ki güncel olsun. Üyelere bilgilerini düzenli olarak güncellemelerini öğretin. Pastörler ve kilise üyeleri için bu rehberi bir dua listesi olarak kullanmaları (kültürünü) yetiştirin. Bizim topluluğumuzda üyelerimizden kendi bireysel dua zamanlarında her gün bir sayfa aracılığıyla (diğer üyeler için) dua etmeye gayret etmelerini istiyoruz.

8) Üyeler için aktif olarak pastörel gözetim sağlayın.

Her bir üyenin bir ihtiyar veya topluluktaki olgun bir Hristiyan ile düzenli sohbet ettiğinden emin olmaya gayret edin. Üyelerin yaşamlarında neler olduğunu bilmeye gayret etme girişiminde bulunun. Öğle yemekleri, telefon aramaları ve e-postalar, kitap önerileri ve kilise ibadetleri sonrasındaki sohbetler bariz araçlardır. Ayrıca, pastörler üye ziyaretlerinde daha yapılandırılmış çabalar gösterebilir.

9) Kilisede öğrenci yetiştirme kültürü oluşturmak için çalışın.

Küçük grup etkinliklerine veya ortak ilgi alanlarına dayanmaktan ziyade üyeleri kendilerini vererek birbirlerini istemli bir şekilde sevmeleri için teşvik edin. Onları birbirleriyle ilgilenme sorumlulukları bakımından teşvik edin. Topluluktaki herkesin Hristiyan olarak gelişiminde yapıcı olan ve doğal bir şekilde gelişen birden fazla ilişkileri olması için, kilise çalışanlarını ilişkilere yardımcı olmaları için yönlendirin. Üyelerinize, sağlıklarının (Mesih’teki) kardeşlerinin ve kızkardeşlerinin işi olduğunu anlamalarına yardımcı olun.

10) Bazı aktiviteleri, etkinlikleri ve hizmet alanlarını üyeler için sınırlayın.

Örneğin, sadece üyelerin katıldığı toplantılar olmalıdır. Bunlar Pazar akşamı veya Cumartesi olabilir, ancak herkesin kabul edildiği halka açık hizmetlerden ayrı olmaları gerekmektedir. Kutsal Kitap’a dayalı bir kilise üyeliği uygulaması hem kilise çapında hem de sadece kiliseye ilişkin tartışmalar gerektirir (Matta 18:17 bunun gibi bir şey ima eder gibidir). Kilisedeki hizmet konumlarına sadece üyelerin sahip olabildiğinden, çeşitli hizmetlere liderlik ettiklerinden, topluluğun bilgisi ve rızası dahilindeymiş gibi görünen topluluğa açık roller aldıklarından emin olun. Bizim topluluğumuzda, müjdeleme amaçlı küçük gruplar harici, sadece üyelerimize açık küçük gruplarımız vardır. Topluluğumuzun öğrenci yetiştirme planının bir parçası olarak, onların sorumluluğunu üstleniyoruz ve bu nedenle de liderleri onaylayabilmemiz ve oluşan herhangi bir zorluğu çözebilmemiz gerekir (Tabi ki, üyelerimiz yine de farklı kiliselerden kimlerle isterlerse onlarla birlikte Kutsal Kitap çalışması düzenlemek için özgürdürler. Sadece kilise çalışanları olarak bizler bu liderleri eğitmek ve bu grupları doldurmak için sorumluluk üstlenmiyoruz. Kendi topluluk yaşamımız için onlara bel bağlamıyoruz.).

11) Yalnızca üyelik anlayışı onarıldıktan sonra düzeltici kilise disiplini uygulamasını (aforoz veya uzak tutma dahil) hayata döndürmeyi düşünün.

Çok sayıda pastör ilk olarak düzeltici kilise disiplini uygulamasını onararak anlamlı kilise üyeliğini onarma teşebbüsünde bulunur, ancak bu topluluk yaşamında normal olarak sarsıcı bir geçiş oluşturur. Biri kiliseye katılmama, zina vb. tövbesiz devam eden günahları gösterip üyeleri üyelikten çıkarmaya başlamadan önce, ilk olarak üyelik anlayışına ve deneyimine ilişkin olumlu onarıcı adımlar atmalıdır.  

12) Son olarak, Tanrı’nın planının ihtişamına dair birşey onarmalıyız.

Pazar sabahı ibadetlerinizde Tanrı’nın bereketleri üzerlerinde olsun diye isimleriyle diğer yerel müjdeci kiliseler için dua edin. Dahil olduğumuz öykünün bizim yerel topluluğumuzdan daha büyük olduğunu topluluğa hatırlatın.

Pastörler İbraniler 13:17 üzerinde tekrar derin düşünmeliler ve kurtuluşlarına dair güvence verdiklerimiz için Tanrı’ya vermemiz gereken hesabın ciddiyedini göz önünde bulundurmalılardır. Topluluğumuzda devam eden üyelik böylesi bir güvenceyi vermektedir. Eğer bir günahkârın tövbekâr olduğuna ve Tanrı’yla barıştırıldığına dair hiçbir işaret yoksa, sadece onları kilisemizin bir rolüne isimlerini ekleyerek ve kilisemize katılanların sayısı arasında onları sayarak onları sevmiş olmuyoruz. Ve kendinize en nihayetinde anlamlı kilise üyeliğini Belirleyen’i hatırlatın. İskoç pastör John Brown’ın küçük bir topluluğa yeni atanmış talebelerinden birine yönelik babacan nasihatler içeren mektubundaki şu sözlere bayılıyorum: “Yüreğindeki kibri ve etrafındaki kardeşlerin ile karşılaştırıldığında topluluğunun çok küçük olmasının sende uyandıracağı utanmışlık hissini biliyorum, ancak kendine yaşlı bir adamın sözlerinde şöyle güvence bul ki Rab İsa’ya, O’nun yargı kürsüsü önünde onlar için hesap vermeye geldiğinde yeteri kadarına sahip olduğunu düşüneceksin.”   

Nihai olarak kilise üyeliğinin anlamı budur.

* * * * *

Editör notu: Bu materyal, Restoring Integrity in Baptist Churches, ed. Thomas White, Jason B. Duesing, and Malcomb B. Yarnell, III’in 57-60 sayfaları arasından, Mark Dever’ın, “Regaining Meaningful Church Membership” bölümünden uyarlanmıştır.