Refah Müjdesi Yanlılarına Müjdeleme Yapma

Bir kış sabahı, en sevdiğim kahvecide oturup Kutsal Yazılar’ı okuyor ve günlük tutuyordum. Yanımdan geçen bir adam Kutsal Kitap okuduğumu fark etti ve benimle konuşmaya başladı.

Yaşadığım bölgedeki büyük bir kilisenin üyesi olduğunu söyledi (refah müjdesi denen sözde müjdeyi öğreten bir kilise) ve Kutsal Kitap’ın, Tanrı’nın bizleri bereketlemeye yönelik tasarılarını bildiren bir kitap olduğuna inandığını söyledi.

Ben Kutsal Kitap’ın Tanrı’nın kim olduğuyla, bizim kim olduğumuzla ve Tanrı’nın bizleri kendisiyle barıştırmak için ne yaptığıyla alakalı bir kitap olduğunu söyleyerek cevap verdim. Müjde’yi paylaşmaya başladım ve Hristiyanlara İsa’yı izlemenin bir parçası olarak acı çekmenin vaat edildiğini söyledim.

Kendisi buna cevap olarak, imanımız olduğu sürece Tanrı’nın bizleri bereketlemeye ve acı çekmekten korumaya devam edeceğini söyledi. Bense Tanrı’nın hem iman edenlerin yaşamlarında bazı ortak ayartmalarla hem de bazı özel zulümlerle acı çekeceğini vaat ettiği birkaç ayetten alıntı yaptım. Bu noktada, ellerini kendini savunurcasına havaya kaldırarak, “Ben bunu reddediyorum. Başıma böyle bir şey gelmeyecek” dedi.

Eşim yakın zamanda bir düşük yaptı ve bunu bu kişiyle paylaşma gereği hissettim. Kendisine bu gibi denenmelerle karşılaştığımızda, “Ben bunu reddediyorum. Başıma böyle bir şey gelmeyecek” deyip bu durumları ortadan kaldıramayacağımızı açıkladım. Aynı zamanda İsa’nın dünyayı yendiğini ve denenmelerde asla bizleri yalnız bırakmayacağını, acı zamanlarda bizleri teselli edeceğini vaat ettiğini anlatarak iyi haberi paylaştım. 

Sanırım açık yürekli oluşum ve geçirdiğim bu denenmenin ciddiyeti karşısında hazırlıksız yakalandı. Ama bu kişiyle yaşadığım olay benim şunu merak etmeme sebep oldu: Refah müjdesine inananlara müjdeleme yapmak için kendimizi nasıl daha iyi hazırlayabiliriz?

NEDEN BU KADAR ZOR?

İsa’nın bizleri sağlıklı, zengin ve başarılı yapmak için öldüğüne inanan insanlarla Müjde’yi paylaşmak, birçok nedenden dolayı zordur ama bence özellikle öne çıkan iki neden var.

1. Refah mesajı, benliğe çekici gelir.

Birincisi, refah mesajı benliğe çekici gelir. Bu sözde müjde özellikle sağlık ve zenginliğe yönelik sahip olduğumuz doğal istekleri kullanır ve günahlı yüreklerimize tam da istediği şeyleri vaat eder. Günahtan tövbe etmeye, benliği inkâr etmeye, çarmıhı yüklenmeye, İsa’yı takip etmeye ve ölmeye bir çağrı yoktur (Mar. 10:34-35).

Sonuç olarak, bu sözde müjdeye kanmış bir kişiyle Müjde’yi paylaştığımızda, kişiyi benliğe çekici gelen bir mesaja inanmayı bırakmaya ve benliğe çekici gelmeyen bir mesaja inanmaya çağırmış oluyoruz.

2. Onlar da bizim kullandığımız kelimeleri kullanırlar ama farklı anlamlarla.

İkincisi, refah müjdesi denen sözde müjdenin yanlıları da bizim kullandığımız kelimeleri kullanırlar ama farklı anlamlarla. Örneğin ben iman kelimesini kullandığımda, Tanrı Sözü’nün doğru olduğuna ve Oğlu’nun Mesih olduğuna inanmam için bana verdiği armağanı kastediyorum (1.Kor. 2:14; Yuh. 6:44, 65). Oysa bu sözde müjdenin yanlıları iman kelimesini kullandıklarında, çoğunlukla Tanrı’yı kendilerine sözde borçlu kılmak üzere kullandıkları bir araçtan bahsetmektedirler. İman basitçe bir para birimi gibidir ve bizler Tanrı’dan istediklerimizi bununla alırız.

Bir diğer örnek olarak, ben müjde kelimesini kullandığımda, İsa’nın yaşamını, ölümünü ve dirilişini kapsayan iyi haberi kastediyorum (1.Kor. 15:1-4; Gal. 2:10-14). Oysa bu sözde müjdenin birçok yanlısı müjde derken, Tanrı’nın bizim sağlıklı, varlıklı ve refah içinde olmamızı istemesini kapsayan bu sözde iyi haberi kastetmektedirler.

Refah Müjdesi Yanlılarına Müjdeleme Yolunda Beş Öneri

Pavlus bizlere açıkça bütün Hristiyanların, özellikle de pastörlerin, müjdeleme görevini yapması gerektiğini söylüyor ve şöyle diyor: “Tanrı sözünü duyur. Zaman uygun olsun olmasın, bu görevi sürdür” (2.Tim. 4:1-5). Öyleyse bu sözde müjdeye inananlara nasıl müjdeleme yapabiliriz?

1. Alçakgönüllülükle şu gerçeği fark edin: Tanrı’nın lütfu olmasa, bizler de yanlış bir müjdeye inanıyor olurduk.

Alçakgönüllülükle şu gerçeği kavrayın: Tanrı’nın lütfu olmasa, bizler de yanlış bir müjdeye inanıyor olurduk. Eğer refah müjdesinin benliğe hitap ettiği ve bizlerin de günah içinde doğduğu doğruysa (Ef. 2:1), bu durumda bunun sahte bir müjde olduğunu anlamamızın tek nedeni Tanrı’nın lütfudur. Bu gerçek bizleri refah müjdesi yalanına inanan kişilerle alçakgönüllü bir şekilde konuşmaya yönlendirmelidir.

2. Refah müjdesi denen sözde müjdedeki doğru olan şeyleri onaylayın.

Açık konuşayım: Refah müjdesi sahte bir müjdedir. Ancak sahte şeylerin inanılır olabilmesi için, her zaman gerçeğiyle aralarında yeteri kadar benzerlik olması gerekir. Dolayısıyla, refah müjdesinde de doğru olan şeyleri onaylayın.

Refah müjdesi, teistik (Tanrı inancı olan) bir dünya görüşünü temel alır. Bu sahte müjde, İsa’yı izlememizden dolayı bizlere gelen bereketler olduğunu ve bu bereketlerin şu anki yaşamımızda da mevcut olduğunu doğru bir şekilde öne sürmektedir (Mar. 10:29-30). Temelinde Tanrı’nın dualarımızı duyup cevapladığına yönelik sağlam bir inanç vardır (Yak. 5:16) ve Tanrı’nın imanı ödüllendirdiği gerçeğini kabul eder (Mat. 9:29).

Bu sözde müjde, gerçekten tamamıyla yoksun değildir ve sanki içerisinde gerçek olan hiçbir şey yokmuş gibi davranmak hem doğru değildir hem de müjdelemede bizlere yardımcı olmaz.

3. Refah müjdesi denen sözde müjdenin yalanlarının ve hatalarının karşısında durun.

Refah müjdesinin yalanlarının ve hatalarının karşısında durun. Bu sözde müjdenin tehlikeli yalanlarından biri, Tanrı’dan ne alacağımıza, sahip olduğumuz iman miktarının karar verdiğidir. Oysa Kutsal Kitap şu konuda açıktır ki, önemli olan imanımızın nerede olduğudur, miktarı değil. Eğer putlara bolca imanımız varsa, putlar bizi kurtarmayacaktır; eğer İsa’ya az da olsa imanımız varsa, O bizi kurtaracaktır (Yuh. 14:1-14).

Bu sözde müjdenin bir ölümcül hatası da, günün birinde kaçınılmaz olarak acılara maruz kaldığımızda, bu müjdenin bizlere hiçbir yardımının olmamasıdır (Yuh. 16:33). Eğer Tanrı’ya olan imanımızın bizleri acıdan muaf kılacağına inanırsak, bu bizleri Tanrı’nın yalan söylediği, aslında var olmadığı veya bizim yeterince imanımız olmadığı sonucunu çıkarmaya zorlayacaktır ve elbette bunların hiçbiri doğru değildir.

4. Kutsal Kitap’taki Müjde’nin getirdiği umudu gösterin.

Kutsal Kitap’taki Müjde’nin getirdiği umudu gösterin. Müjde bizlere Tanrı’dan iyilik görmeyi hak etmediğimizi söyler. Günahlarımızdan ötürü sonsuza dek cezalandırılmayı hak ediyoruz. Ama yine de, merhameti bol olan Tanrı, bizleri İsa’ya ve O’nun kurtaran eylemine olan imanımız aracılığıyla aklamaktadır.

Yaşamımızda bolca gözle görülür bereket almış olalım veya olmayalım, iyi haber şudur ki, Mesih’e iman yoluyla günahlarımız bağışlanmıştır ve bizler artık Tanrı’nın ailesinde evlat edinilmişizdir. Bu gerçeği bilmek, bizleri bu yaşamdaki iyi şeyleri putlaştırmaktan veya iyi şeylere sahip olamadığımızda hayal kırıklığına uğramaktan korur. 

5. En büyük sevincimizin Tanrı’nın bizlere verdiği maddi bereketlerde değil, Tanrı’nın kendisinde yattığını gösteren cömert bir yaşam sürün.

En büyük sevincimizin Tanrı’nın bizlere verdiği maddi bereketlerde değil, Tanrı’nın kendisinde yattığını gösteren cömert bir yaşam sürün. Eğer ikna edici bir şekilde refah müjdesine karşı Kutsal Yazılar’ı da kullanarak tartışır ama para ve varlık uğruna yaşarsak, ağzımızla başardığımız her şeyi, sürdürdüğümüz yaşamla çöpe atmış oluruz. 

Tanrı’nın sağladığı bolluktan başkalarına da vererek cömert yaşamlar sürdüğümüzde, Kutsal Kitap’taki Müjde’yi paylaşmak için fırsatlar yaratmış oluruz. Pavlus şöyle yazıyor: “Rabbimiz İsa Mesih’in lütfunu bilirsiniz. O’nun yoksulluğuyla siz zengin olasınız diye, zengin olduğu halde sizin uğrunuza yoksul oldu” (2.Kor. 8:9).

Cömertçe vermek, diğerlerine Mesih’in bizim en büyük hazinemiz olduğunu ve O’na ve bizim için yaptıklarına, Tanrı’nın bizlere vereceği diğer her şeyden daha fazla değer verdiğimizi gösterir.

Allen Duty