Günahın İtirafı

Günahın itirafı, ister Hristiyan yaşamının başlangıcında isterse yaşam boyu devam eden bir uygulama olarak, günahın kabul edilmesi ve Rab’be sunulması anlamına gelir.

Özet

Günahın itirafı, Hristiyan yaşamının normal ve vazgeçilmez bir unsurudur. Günahın itirafının Hristiyan yaşamının başlangıcını işaret ettiğini gösteren öğretiler bulunduğu gibi, günahın itirafının Hristiyan yaşamının devam eden ve vazgeçilmez bir unsuru olduğunu belirten öğretiler de mevcuttur. Mesih’i ikrar etmek konusunda daha fazla Yeni Antlaşma öğretisi ve Mesih hakkında çeşitli gerçekler mevcut olsa da, günahın itirafını ve Mesih’in ikrarını birbiriyle ilişkili kabul etmek oldukça doğru bir yaklaşımdır.

Giriş

Günahın itirafı, Hristiyan yaşamının merkezinde yer alır. Yazıda Hristiyanların günahının itirafı ele alınacağı için esas olarak Yeni Antlaşma’ya odaklanılacaktır. Ancak bazı önemli Eski Antlaşma kelimelerine ve arka plana da yer verilecektir.

Yeni Antlaşma’da üç anahtar kelime mevcuttur. Bunlar: homologeō (fiil: söz vermek, itiraf etmek, beyan etmek, övmek), exomologeō (fiil: söz vermek, itiraf etmek, övmek) ve homologia (isim: itiraf).

Eski Antlaşma’nın (Septuaginta) Grekçe (eski Yunanca) çevirisinde homologeō kelimesi birkaç İbranice kelimeyi tercüme eder. Bunlar; yada (övmek), nadar (adak adamak) ve saba (ant içmek). Grekçe homologia kelimesi İbranice nedabah (özgür irade), neder (adak) ve todah (övgü, onur) sözcüklerini tercüme eder. Exomologeō kelimesi ise İbranice yada (övgü, itiraf) kelimesini yaklaşık 120 defa tercüme eder. Exomologeō, ‘övgülerini dile getirmek’ anlamında psallō ile birlikte ve ‘şükretmek’ anlamında aineō ile birlikte kullanılır.

İbranice yada kelimesinin Eski Antlaşma’da ‘övmek’, ‘yücelik getirmek’, ‘suçunu itiraf etmek’ veya ‘Rab’bi kabul etmek’ anlamında birkaç kez geçtiğine dikkat etmek önemli olabilir. (bkz. Yeşu 7:19; 1.Kr. 8:33-36, 2.Tarih. 6:24-27). Homolgeō, ‘aynı şeyi söylemek’ anlamına gelen bileşik bir kelimedir. Bu, terimin üç anlamda nasıl kullanılabileceğini açıklamaya yardımcı olur: 1) günahını itiraf etmek (günahkâr olduğunu Tanrı’ya itiraf etmek), 2) Tanrı’nın yargısında adil olduğunu ikrar etmek, 3) Tanrı’yı yüceltmek (Tanrı’nın Tanrı olduğunu beyan etmek). Her üç anlamda da kişi, Rab ve Rab’bin gerçeğe olan bakışıyla aynı fikirdedir.

İtiraf ve Hristiyan

Bazı Yeni Antlaşma ayetlerini okuyarak başlayalım.

Markos 1:5; ‘‘Bütün Yahudiye halkı ve Yeruşalimliler’in hepsi ona geliyor, günahlarını itiraf ediyor, onun tarafından Şeria Irmağı’nda vaftiz ediliyordu.’’

Matta 3:6; ‘‘…günahlarını itiraf ediyor, onun tarafından Şeria Irmağı’nda vaftiz ediliyordu.’’

Yakup 5:16; ‘‘Bu nedenle, şifa bulmak için günahlarınızı birbirinize itiraf edin ve birbiriniz için dua edin. Doğru kişinin yalvarışı çok güçlü ve etkilidir.’’

Yuhanna 1:9; ‘‘Ama günahlarımızı itiraf edersek, güvenilir ve adil olan Tanrı günahlarımızı bağışlayıp bizi her kötülükten arındıracaktır.’’

Elçilerin İşleri 19:18; ‘‘İman edenlerin birçoğu geliyor, yaptıkları kötülükleri itiraf edip anlatıyordu.’’

Hristiyan yaşamının başlangıcında İsa’yı Rab olarak ‘ikrar ederiz’ veya kabul ederiz. (Rom. 10:9). Mesih’e yönelik boyun eğme, O’na karşı günahın itirafını da gerektirir. (Mat. 3:6; Mar. 1:5; Elç. 3:19; 5:31). Bu bizdeki ilk değişimdir. Kutsal Ruh tüm bunlarda (1Ko. 12:3) iş başındadır ve bizleri yeniler, değiştirir ve yeni bir sürece hazırlar.

Tanrı’nın Çağrısı

Tanrı bizleri ‘değişime’ çağırıyor (Rom. 12:1-2). Büyük bir değişim olmasına rağmen, henüz mükemmelliğe ulaşmadık (Filip. 3:12-14). Yaşam süreci boyunca herhangi bir başarısızlık için Tanrı’ya dürüstçe itirafta bulunmalıyız. 1. Yuhanna 1:5, bu konuda özellikle önemlidir. Çünkü Tanrı’nın ışık olduğunu ve O’nda hiç karanlık olmadığını öğreniriz. Karanlıkta yürürsek, Tanrı ile paydaşlığımız olduğunu söyleyemeyiz. (6. ayet) Ancak ışıkta yürürsek (Tanrı’yı ​​hoşnut eden bir yaşam sürersek), Oğlu İsa’nın kanı bizi her günahtan arındırır. (7.ayet) Günahımızı inkâr edemeyiz (8. ayet) Ancak Tanrı, Mesih’te yeni bir yol sağladı: ‘‘Günahlarımızı itiraf edersek, güvenilir ve adil olan Tanrı günahlarımızı bağışlar ve bizi her kötülükten arındırır.’’ (9.ayet)

Hristiyan yaşamı, doğruluğun peşinden koşmayı gerektirir, ancak hatalarımızda Mesih’in kurtarıcı çalışmasına dayanan bir bağışlanmaya sahibiz. Günahın itirafının örneğini 51. Mezmur’da görüyoruz. Burada Davut, günahını Tanrı’ya itiraf etmektedir. ‘‘Biliyorum isyanlarımı, günahım sürekli karşımda’’ (3.ayet) Burada kullanılan İbranice ‘bilmek’ kelimesi olan yada, Eski Antlaşma’nın (Septuaginta) Grekçe (eski Yunanca) tercümesinde hem homologeō hem de exomologeō ile çevrilmiştir ve ‘itiraf etmek’ olarak tercüme edilmiştir. Günahını itiraf eden Davut, yakarışını Tanrı’nın sarsılmaz sevgisi ve merhametine bağlayarak (1.ayet) arınma ve bağışlanma dilemektedir. (2.ayet)

İlgili Uyarılar

Tüm bunlardan günahın ciddi bir konu olduğunu öğreniyoruz. Bundan dolayı Baba Tanrı’nın önünde günahımızı kabul ederken ve İsa Mesih aracılığıyla bağışlanma beklerken dürüst olmalıyız.

Günahı görmezden gelemeyiz. Bununla birlikte bir hata konusunda uyarıda bulunabiliriz. İtiraf edilen günahın bağışlanacağı vaadinin ışığında, daha önce itiraf edilmiş ve dolayısıyla bağışlanmış olan eski günahları yeniden öne sürmemeye dikkat etmeliyiz. Çünkü böyle davranmak, farkında olmadan bile olsa, Tanrı’nın sadakatini ve adaletini sorgulamak anlamına gelir. Günahlarımızı açıkça itiraf etmeliyiz, ancak vaat ettiği bağışlanma için Tanrı’ya güvenmeli ve O’na şükretmeliyiz.

Ayrıca bir rahibe günahın itiraf edilmesi olan ‘kulaktan’ itirafın hatasını da kabul etmeliyiz. Roma Katolikleri ve birçok Anglikan, bu konuda Yakup 5:16 ayetine yönelmektedir. Yakup 5:16 şöyle der: ‘‘Bu nedenle, şifa bulmak için günahlarınızı birbirinize itiraf edin ve birbiriniz için dua edin. Doğru kişinin yalvarışı çok güçlü ve etkilidir.’’

Elçi burada kuşkusuz günahın karşılıklı itirafı için bir yer olduğunu teyit etmektedir. Ancak bu ayetten Roma Katolik sakramentine önemli bir adım atılmıştır. Bununla birlikte Tanrı’yla insanlar arasında tek aracı olan Mesih’ten başka hiçbir insanı kabul etmiyoruz (1Tim. 2:5).

KAYNAKÇA: https://www.thegospelcoalition.org/essay/confession-of-sin/