13 Aralık: Advent 13. Gün – Nihai Gerçeklik Burada

Hazırlayan: John Piper

Söylediklerimizin özü şudur: Göklerde, Yüce Olan’ın tahtının sağında oturan, kutsal yerde, insanın değil, Rab’bin kurduğu asıl tapınma çadırında görev yapan böyle bir başkâhinimiz vardır… Bunlar göktekinin örneği ve gölgesi olan tapınakta hizmet ediyorlar. Nitekim Musa tapınma çadırını kurmak üzereyken Tanrı tarafından şöyle uyarıldı: “Her şeyi sana dağda gösterilen örneğe göre yapmaya dikkat et.” (İbraniler 8:1-2; 5)

Daha öncesinde bunları görmüştük. Ama dahası var. Doğuş Bayramı, gölgelerin yerini gerçeğin almasıdır.

İbraniler 8:1-2 ve 5, özet niteliğinde bir ifadedir. Buradaki ana fikir, bizimle Tanrı arasında aracılık eden, bizi Tanrı’yla barıştıran ve bizim için Tanrı’ya dua eden kâhinin, Eski Antlaşma günlerindeki gibi zayıf, günahlı ve ölmekte olan bir kâhin olmadığıdır. O, Tanrı’nın Oğlu’dur. Güçlüdür, günahsızdır ve sınırsız yaşama sahiptir. 

Sadece bu da değil, aynı zamanda bu kâhin, zaman ve mekanla sınırlı olan, aşınan, güveler tarafından yenen, ıslanan, yanan, parçalanan ve çalınan bir dünyasal tapınakta hizmet etmiyor. Hayır, İbraniler 8:2 Mesih’in, “insanın değil, Rab’bin kurduğu asıl tapınma çadırında” hizmet ettiğini söylüyor. Bu, gölge değildir. Cennetteki gerçek şeydir. Bu, Musa’nın örnek alması için Sina Dağı üzerine gölge olan gerçekliktir.

İbraniler 8:1’e göre, gölgeden daha büyük olan bu gerçeklikle ilgili bir diğer harika şeyse, Başkâhinimiz’in cennette Tanrı’nın sağında oturmakta olduğudur. Eski Antlaşma’daki hiçbir kâhin bunu söyleyemezdi.

İsa doğrudan Baba Tanrı’yla irtibat kurmaktadır. Tanrı’nın yanında bir onur kürsüsüne sahiptir. Tanrı tarafından sınırsızca sevilmekte ve sayılmaktadır. Sürekli olarak Tanrı’yladır. Bu, perdelerdeki, kaselerdeki, masalardaki, mumlardaki, giysilerdeki, püsküllerdeki, koyunlardaki, keçilerdeki ve güvercinlerdeki gölge gerçekliği değildir. Bu son, nihai gerçekliktir: Tanrı ve Oğlu, sonsuz kurtuluşumuz için sevgi ve kutsallıkta etkileşim içerisindedirler.

Nihai gerçeklik, Üçlübirlik Tanrısı’ndaki kişilerin kendi ihtişamlarının, kutsallıklarının, sevgilerinin, adaletlerinin, iyiliklerinin ve gerçeklerinin, kendi özgür kılınmış halklarında nasıl sergileneceğine yönelik birbirleriyle etkileşim halinde olmalarıdır.