12 Aralık: Advent 12. Gün – Gölgelerin Geçişi

Hazırlayan: John Piper

Söylediklerimizin özü şudur: Göklerde, Yüce Olan’ın tahtının sağında oturan, kutsal yerde, insanın değil, Rab’bin kurduğu asıl tapınma çadırında görev yapan böyle bir başkâhinimiz vardır. (İbraniler 8:1-2)

İbraniler kitabının ana vurgusu, Tanrı Oğlu İsa Mesih’in yalnızca yeryüzündeki kâhinlik hizmeti sistemi içerisine en iyi ve son kâhin olarak gelmediği, ancak Golgota’daki hizmetiyle bizim için son Kurban olarak ve sonrasında da göklerdeki son Kâhinimiz olarak bu sistemi tamamlayıp ona son vermek ve gözlerimizi tümüyle kendisine çevirmek üzere gelmiş olduğudur.

Eski Antlaşma tapınağı, kâhinleri ve kurbanları yalnızca gölgelerdi. Şimdiyse gerçeklik giriş yaptı ve gölgeler silinip gidiyor.

Çocuklara ve bir zamanlar çocuk olup çocukluğun nasıl bir şey olduğunu unutmayanlara yönelik şöyle bir Advent canlandırması yapayım: Sizin ve annenizin bir markette birbirinizden ayrı düştüğünü düşünün. Korkmaya ve paniklemeye başlıyorsunuz ve nereye gideceğinizi bilmiyorsunuz. Reyonun sonuna doğru koşuyorsunuz ve tam ağlamak üzereyken, reyonun sonunda annenizi andıran bir gölge görüyorsunuz. Bu da sizi gerçekten umutlandırıyor. Ama hangisi daha iyi? Gölgeyi görmenin yarattığı umut hali mi yoksa anneniniz köşeden size doğru adım atması ve o gölgenin gerçekten anneniz çıkması mı?

İsa’nın bizim Başkâhinimiz olmaya gelişi de işte böyledir. Doğuş Bayramı işte budur. Doğuş Bayramı, gölgelerin yerini gerçeğin almasıdır. Reyonun köşesinden annenin adım atması ve küçük bir çocuğun teselli ve sevinçle dolmasıdır.