Müjdelemenin Öğrenci Yetiştirme İçin Altı Faydası

• “Müjdeleme hayatımı değiştirdi.” Bunu bana Orlando’da katılmakta olduğum bir konferansa giderken bindiğim taksinin şoförü John söyledi. Kendisi, müşterilerinin çoğunun yaptığı gibi, benim oraya Disneyland için gelmediğimi fark ettiğinde, sohbetimiz de hızlıca iman konusuna yöneldi.

“Ne demek istiyorsun?” diye sordum. Bana birisinin kendisini nasıl Mesih’e yönelttiğini anlatacağını düşünüyordum. Ancak kastettiği şey bu değildi. Söylemek istediği şey, müjdeleme yapmanın hayatını değiştirdiğiydi.

Şöyle açıkladı: “İmanımı paylaşmayı öğrenmek, birçok önemli konuya odaklanmamı sağladı. Daha önce hiç düşünmediğim şeyler hakkında düşünmemi sağladı. Hem de var ya… Birini İsa’ya yönlendirdiğinde, bunu asla unutmuyorsun. Sanki artık yerinde duramaz gibi oluyorsun! Böyle bir şey yok!”

İmanın başkalarıyla paylaşılmasının, paylaşan kişi üzerindeki güçlü etkisine ilişkin John’un söyledikleri, benim Mesih’le olan yolculuğumdaki ve 22 yıldır yaptığım öğrenci hizmeti ve kilise önderliğindeki tecrübelerimle de oldukça örtüşüyordu. 

Yine de acaba kaç kere öğrenci yetiştirme ve müjdelemeyi sanki iki farklı ve Mesih’teki yaşamımızla bağlantısız şeylermiş gibi gördük? Hatta daha da zararlı olanı, sıklıkla öğrenci yetiştirmenin bir gereklilik, müjdelemeninse bir tercih olduğunu düşünmekteyiz. Ya da müjdelemenin sadece kiliselerimizdeki coşkulu ve “ruhsal olarak armağan sahibi” kişiler için olduğunu düşünmekteyiz.

HER ÖĞRENCİ MÜJDELEME YAPMALIDIR

Ancak Yeni Antlaşma’nın bizlere sunduğu resme göre, Mesih’in her öğrencisi nasıl Kutsal Kitap çalışmalarına, duaya ve toplulukça tapınmaya katılıyorsa, müjdeleme işine de normal ve doğal olarak katılmaktadır. Yeni inanmış bir Hristiyan’dan yaşlı ve bilge kutsallara kadar, Müjde’yi paylaşmak Mesih’te büyümemizin bir gerekliliği ve parçasıdır.

Birçoğumuz Yüce Görev’de bulunan “öğrenci yetiştirme” temasıyla ilgili şeyler duymuşuzdur ve hatta haklı olarak bu konuya odaklanan vaazlar vermişizdir (Mat. 28:18-20). Aynı zamanda etrafımızdakilere “öğrenci yetiştiriciler” olmaları gerektiğini öğretmişizdir. Ancak şu noktaya da bir açıklık getirmemiz gerekir: “Öğrenci yetiştirmek”, henüz öğrenci olmayanlara da öğrenci olmaları için yardım etmemizi gerektirir ve bu da, müjdelemedir. Bu noktada İsa kendisi örnek olmuş (Mar. 1:14, 15; Mat. 9:35) ve elçilerine de aynısını yapmalarını öğretmiştir (Mar. 6:7-13; Luk. 10:1-12). Sadece birkaç gün sonra İsa onlara şöyle demiştir: “Dünyanın dört bucağında benim tanıklarım olacaksınız” (Elç. 1:8).

Ruhla yeni dolmuş olan kilisenin kendilerini adadıkları elçisel öğretişin bir kısmı da (Elç. 2:42), Müjde’nin aileyle, arkadaşlarla ve yabancılarla normal ve düzenli bir şekilde paylaşılması olmuştur. Pentikost’tan sonraki bu ilk aylar ve haftalarda, her gün yeni bir insan kurtuluşa kavuşuyordu (Elç. 2:47). Müjdeleme, dirilmiş Rab İsa’nın öğrencisi olarak yaşamanın hemen bir parçası olmuştu.

MÜJDELEMENİN FAYDALARI

Müjdelemeyi öğrenci yetiştirmenin gerekli bir parçası olarak görmek, olgun öğrenciler yetiştirmemize altı farklı şekilde yardımcı olacaktır. Bunlar;

• 1. Müjdeleme, yaşamımız ve kiliselerimizde Müjde’yi merkezde tutmamıza yardımcı olur.

Müjde, kiliseyi ortaya çıkarır (Kol. 1:5, 6). Bu, Müjde’nin başlıca mesajlarından biridir (1. Kor. 15:1-3) ve Mesih’te büyümemizi güçlendirir (Flp. 1:6). Bu nedenle, Müjde’yi merkezde tutmak için elimizden geleni yapmalıyız. Dünyanın, benliğimizin ve Şeytan’ın, Müjde’yi konu dışı etmek için elinden geleni yapacağını biliyoruz.

D. A. Carson, Müjde’yi korumamızın bir yolunun, onu başkalarına iletmek olduğunu söyler. Müjdeleme, Müjde mesajını Mesih’te büyüyen bir yaşamın lokomotifi olarak tutmamızı sağlar.

• 2. Müjdeleme, Kutsal Yazılar’daki en temel gerçeklerle ilgili anlayışımızı derinleştirir.

Hristiyan olmayanlarla Müjde hakkında sohbet etmek, bizleri Tanrı Sözü’nün temel ve merkezi gerçeklerini daha iyi kavramak zorunda bırakır. Tanrı’nın karakteri, kutsallığı ve gazabı, insanın Tanrı’nın benzeyişinde yaratılması, günah, lütuf, Mesih’in çarmıhı ve yargı gibi konuların hepsine daha çok odaklanırız. Bu kavramları farklı şartlar altında farklı insanlara açıklarken, düşünmek zorunda kalırız ve bu gerçeklerin Kutsal Yazılar’ı Yaratılış’tan Vahiy’e nasıl bir ağ gibi ördüğünü daha iyi öğreniriz.

Müjdelemenin öğrenci yetiştirmeyle alakalı faydaları üzerine en açık ayetlerden bir tanesi Filimon 1:6’dır: “Mesih’te sahip olduğumuz her iyiliğin bilincine vararak imana dayanan paydaşlıkta etkin olman için dua ediyorum.”

Bir şeyi bilmek ve bunu anlamayan veya inanmayan bir kişiye anlatmak arasında fark vardır. Bu harika gerçekler, bunları başkalarına açıkladığımızda bizlere daha da açık bir şekilde görünürler.

• 3. Doğru bir motivasyonla yapılan müjdeleme, Tanrı’ya ve komşumuza olan sevgimizi büyütür.

Bütün insanlar, Tanrı’yı ve diğer insanları bütün yürekleriyle sevmeye çağrılmışlardır (Mar. 12:28-31). Tanrı’yı ve diğer insanları sevdiğimiz için imanımızı paylaşmak, bu sevgi ateşini daha da körükler. Doğru bir motivasyonla yapılan müjdelemenin tersini yaptığını hiç görmedim.

Eğer daha önce birini Mesih’e yönlendirmediyseniz, size Müjde’nin kendisinde daha yeni çalışmaya başladığı kişide yarattığı değişimin gücünü sadece kelimelerle anlatabilirim. Günahlarından dolayı kalplerinin kırık olduğunu görmek, kendi günahlarımdan dolayı benim de kalbimin daha fazla kırılmasına neden oluyor. Bağışlanmanın getirdiği özgürlükle neşe dolduklarını görmek, beni de bu pınardan doyasıya içmeye sevk ediyor. Birini Mesih’e yönlendirme ayrıcalığını tecrübe etmek, bize Tanrı’nın aslında sıklıkla düşündüğümüzden ne kadar daha güçlü, kutsal ve merhametli olduğunu hatırlatır.

Yine bunun gibi, Müjde’nin umut dolu mesajını başkalarıyla paylaştığımızda, Mesih bizlere bazen insanların bu mesajı ve belki aynı zamanda bizleri reddedeceklerini söylemektedir (Yuh. 15:18-20). Bu olduğunda, yüreğim günahın getirdiği mahkûmiyet ve körlük için daha da kırılıyor. Yaklaşan yargıyı daha da derin düşünüyorum ve Tanrı’nın beni neden kurtardığını tekrardan merak ediyorum. Ben de beni ve Müjde mesajını reddeden bu kişi kadar günahkârken, beni neden kurtardı diye merak ediyorum.

• 4. Müjdeleme, Hristiyan olmayan kişilerden beklenmeyen sorular ve itirazlar gelmesine yol açar, bu da imanımızı derinleştirebilir.

Orta Doğu’da yaklaşık on yıl kadar yaşadım ve Müslümanlar ve diğer Hristiyan olmayanlarla etkileşimlerim, imanımı sürekli daha da güçlendirdi çünkü bilge cevaplar verebilmek için her zaman Tanrı’ya dönmek zorundaydım. 

Çalıştığım şirketin ofisinin yakınlarında bulunan restoranda, birçok akşamımı Müslüman arkadaşlar edinerek geçirdim. Konuşmalarımızda konu sık sık doğal olarak inanca gelirdi ve Hristiyanların neye inandığını onlara açıklama fırsatım oldu. Her zaman sorularını hemen cevaplayamıyorum ama Tanrı’ya ve Tanrı Sözü’ne cevaplar için döndükçe, imanım her zaman daha da güçleniyor. İmanımı paylaşmak beni inancıma yönelik itirazları duymamı ve kendi başıma asla sormayacağım sorulara cevaplar bulmamı sağlıyordu. 

• 5. Müjdeleme, etrafımızdaki kişilerin kurtulmuş olduğu gibi yanlış bir varsayımdan bizleri korur.

Yeniden doğmamış insanlar, Kutsal Kitap’a uygun olan hiçbir şekilde öğrenci olarak yetiştirilemezler. Kutsallıkta büyümezler ve büyüyemezler (Rom. 8:5-8).

Günümüz kilisesi için büyük tehlikelerden biri de, kendine “Hristiyan” etiketini yapıştıran veya kilise etkinliklerine katılan kişilerin kurtulduğunu varsaymaktır. Kimin “yeniden doğmuş” sayılabileceği noktasında gösterilen dikkatsizliğin kökeninde, sıklıkla Mesih’e dönmeye ilişkin Kutsal Kitap’a uygun olmayan görüşler yatar (bkz. 9Marks Journal on conversion). Bazen de insanlardan korkmak, bizleri iman ikrarında bulunan bir kişiye, belki de Mesih’e hiç güvenmiyor olabileceğini söyleyerek onu gücendirmekten alıkoyar. 

Ancak Müjde’yi günlük sohbetlerimizin bir parçası yapmak, sıklıkla sadece ismen Hristiyan olanların Ruh’ta gerçekten de yeniden doğmalarıyla sonuçlanacaktır.

Eken kişi, tohumları bolca, nereye gittiklerine bakmıyormuş gibi serper (yol kenarları, kayalık yerler, dikenler, toprak; Mar. 4:2-8). Bizler de Müjde’yi bol bol ve ayrım yapmadan paylaşmalıyız. Bu şekilde egemen Tanrımız’ın bunu kaybolanları kurtarmak ve kutsalları teşvik etmek için istediği şekilde kullanmasının da önünü açmış oluruz.

• 6. Müjdeleme, Müjde adına zulüm görme ihtimalini artırır ve bu da büyümemizi sağlar.

Listeye bu “fayda”yla başlamamamın bir sebebi var! Yine de, Romalılar 5:3-5’i düşünün:

Bunun yanında bizler, zulmün dayanıklılık, dayanıklılığın karakter ve karakterin umut doğurduğunu ve umudun düş kırıklığına uğratmadığını bilerek, çektiğimiz acılarda sevinç buluruz çünkü Tanrı’nın sevgisi, bize verilen Kutsal Ruh’ça yüreklerimize dökülmüştür.

Tabii ki sadece acı çekmek için acıyı aramamalıyız ama Müjde adına zulme uğradığımızda, bunu kucaklamaya da hazır olmalıyız (2. Tim. 1:8, Rom. 8:17). Aslında müjdeleme yüzünden acı çekmek, erken dönemdeki kilise için olduğu gibi, bizler için de bir teşvik olmalıdır (Elç. 5:41). Ayrıca imanımızı paylaşmak, bilgelikten yoksun kararlardan veya gereksiz hatalardan dolayı değil, Müjde’den dolayı acı çekeceğimizi garantilememize de yardımcı olur. Müjde’yi ilan ettiğimiz için acı çekmek, gözlerimizi acı çeken Kurtarıcımız’a çevirdikçe, imanımızı daha da derinleştirebilir. 

UYARI VE TEŞVİK 

Bir uyarı: Müjdelemeyi öğrenci yetiştirmenin bir parçası olarak ele alıp bu yolda ilerlemeye başladığınızda, müjdeci programlara karşı dikkatli olun. Ben müjdelemeyi tanımlarken, “doğal ve normal” olması gerektiğini söyledim. Müjdelemeyi yalnızca bir plan program içerisinde olduğumuz için yaptığımızda, Kutsal Yazılar’ın imanlı yaşamındaki müjdeleme tarifine uymuş olmuyoruz. Müjdelemeyi bir programmış gibi değerlendirmek, günlük yaşamımızda müjdelemenin öğrenci yetiştirmeden kopuk bir hale gelmesine yol açabilir. 

Bisikletin yanlarındaki tekerlekler, bir gün çocuğun bisikletinden çıkarılmak zorundadır. Aynı şekilde programlar da, bizler onları birer şekil veya model olarak gördüğümüz ve günün sonunda daha doğal ve normal bir süreç için onlardan vazgeçtiğimiz sürece, bir araç olarak iyidirler.

Son olarak, topluluğunuzu ve Hristiyan arkadaşlarınızı imanlarını paylaşmaya teşvik etmenin en harika yolu, pastörlerin ve ihtiyarların bizzat paylaşımda bulunmalarıdır. Siz en çok hangi konuda heyecan duyuyorsanız, insanlar da en iyi onu öğreneceklerdir. Eğer siz bir pastör olarak imanınızı paylaşmaktan heyecan duyuyorsanız, topluluk da imanlarını paylaşmaktan heyecan duymayı öğrenecektir ve bunu yaptıkça, İsa’nın öğrencileri olarak büyürler.

İsa, Yüce Görev’de elçilere şöyle demiştir: “Bu nedenle gidin, bütün ulusları öğrencilerim olarak yetiştirin… size buyurduğum her şeye uymayı onlara öğretin” (Mat. 28:19-20). Öğrenciler yetiştirirken, insanlara örnek olduğumuzdan ve İsa’nın buyurduğu her şeye uymayı onlara öğrettiğimizden emin olmalıyız. Buna müjdeleme yaşamının getirdiği büyük sevinç ve bereket de dahildir.

Brian Parks