2 Aralık: Advent 2. Gün – Meryem’in Yüce Tanrısı

Hazırlayan: John Piper

“Canım Rab’bi yüceltir; ruhum, Kurtarıcım Tanrı sayesinde sevinçle coşar. Çünkü O, sıradan biri olan kuluyla ilgilendi. İşte, bundan böyle bütün kuşaklar beni mutlu sayacak. Çünkü Güçlü Olan, benim için büyük işler yaptı. O’nun adı kutsaldır. Kuşaklar boyunca kendisinden korkanlara merhamet eder. Bileğiyle büyük işler yaptı; gururluları yüreklerindeki kuruntularla darmadağın etti. Hükümdarları tahtlarından indirdi; sıradan insanları yükseltti. Aç olanları iyiliklerle doyurdu; zenginleri ise elleri boş çevirdi. Atalarımıza söz verdiği gibi, İbrahim’e ve onun soyuna sonsuza dek merhamet etmeyi unutmayarak kulu İsrail’in yardımına yetişti.” (Luka 1:46-55)

Meryem, Tanrı hakkındaki en harika şeylerden birini çok açık bir şekilde görüyor: O, tüm insanlık tarihinin yönünü değiştirmek üzere; tüm zamanların en önemli otuz yılı başlamak üzere.

Peki Tanrı nerede? Biri yaşlı ve kısır (Elizabet), diğeriyse genç ve bakire olan (Meryem) iki sıradan, alçakgönüllü kadınla uğraşıyor. Üstelik Meryem, Tanrı’nın bu yaklaşımından, O’nun düşkünlere olan bu sevgisinden o denli etkilenmiş bir durumda ki, içini ezgilerle dışarı vuruyor. Bu ezgiyi bugün “Meryem’in Ezgisi” olarak biliyoruz.

Meryem ve Elizabet, Luka’nın anlatısında iki büyük kahraman olarak karşımıza çıkıyor. Luka bu iki kadının imanını seviyor. Görünüşe göre onu en çok etkileyen ve Müjdesi’nin sevgili okuru Teofilos’a en çok vurgulamak istediği şeyse, Elizabet ve Meryem’in kendi yüce Tanrıları’na teslim olurken gösterdikleri sade mütevazılıkları ve neşe dolu alçakgönüllülükleri.

Elizabet şöyle diyor (Luka 1:43): “Nasıl oldu da Rabbim’in annesi yanıma geldi?” Meryem de şöyle diyor (Luka 1:48): “O, sıradan biri olan kuluyla ilgilendi.”

Canları Tanrı’yı gerçek anlamda, tam olarak yüceltebilen iki kişi yalnızca Elizabet ve Meryem’dir. Nitekim onlar kendi düşkünlüklerini bilmekte ve yüce Tanrı’nın kendisini böylesine alçaltması karşısında hayrete düşmektedirler.